De Tornados klokten uiteindelijk af op op 2:59.47, goed voor een beste seizoensprestatie en de derde tijd van alle acht finalisten. Enkel de Verenigde Staten (2:59.23) en Trinidad & Tobago (2:59.35) bleken nipt sneller dan het Belgische viertal.

De top drie van de twee reeksen en de twee snelste verliezende tijden stootten door. De medaillestrijd op de 4x400 meter staat zondagavond om 22u15 op het programma. Het is het laatste nummer van dit wereldkampioenschap.

In de eerste reeks ging de zege naar Spanje in 3:01.72 voor Polen (3:01.78) en Cuba (3:01.88). Groot-Brittannië (3:00.10) en Frankrijk (3:00.93), respectievelijk vierde en vijfde in de reeks van de Belgen, plaatsten zich op basis van hun chrono.

De Tornados breien met hun finaleplaats een vervolg aan een indrukwekkende reeks die in 2008 begon op de Olympische Spelen in Peking. Sindsdien was het team erbij in elf opeenvolgende finales van een groot kampioenschap (OS, WK outdoor en EK outdoor).

Het Belgische record van de Belgische 4x400 meter-ploeg bedraagt 2:58.52. Daarmee werden de Tornados vorige zomer vierde op de Spelen in Rio.

Jacques Borlée in de wolken met ijzersterke prestatie van Belgian Tornados

“Magnifiek en grandioos!” Trainer Jacques Borlée spaarde zijn lof niet na de kwalificatie van de Belgian Tornados voor de finale van de 4x400 meter op het WK atletiek in Londen. “Mijn vier atleten presteerden stuk voor stuk ongelooflijk.”

“Wij hebben in deze finale avant la lettre echt sterk gelopen”, verklaarde Jacques Borlée. “Als ik onze prestatie van vandaag (nvdr. zaterdag) analyseer, geloof ik dat we in de finale iets kunnen neerzetten. Maar opgelet, niets is op voorhand gewonnen. We moeten het opnemen tegen ijzersterke concurrenten.”

Dylan Borlée mocht zaterdagmiddag de spits afbijten. “Er stond flink wat wind, maar het publiek was fantastisch”, vertelde hij na afloop. “Toen we vernamen wie onze tegenstanders in de reeks waren, zegden we tegen elkaar dat we het als een finale moesten opnemen. Ik ben heel fier op de ploeg.”

De jongere broer van Jonathan en Kevin gelooft alvast dat de Tornados ook in de finale kunnen scoren. “Er valt altijd een medaille te behalen. We moeten geconcentreerd blijven, niet panikeren en lef tonen.”

“Vorig jaar (op de Spelen) zat een medaille erin, maar grepen we ernaast. Dit jaar kan het, we zullen het maximum geven en dan zien we wel”, vulde Jonathan aan. Hij nam in de reeksen het stokje van Dylan over. “De eerste honderd meter heb ik alles gegeven. Ik zat aan de binnenkant en werd ingesloten, daardoor moest ik jammer genoeg afremmen. Het was niet ideaal, maar mijn finish was goed. Ik ben blij dat we in de finale staan. Morgen is het weer een andere wedstrijd.”

Robin Vanderbemden mocht als derde loper terugblikken op een knappe aflossing. “Toen ik het stokje overnam, had een groepje van drie een kleine voorsprong. Zoals de coach (Jacques Borlée) me had gevraagd, heb ik geprobeerd zo snel mogelijk de kloof te dichten door mijn snelheid uit te spelen. In de eerste rechte lijn vond ik de aansluiting. In het ideale scenario kon ik daar een aanval plaatsen, maar ik vreesde het dan cash te moeten betalen op het einde. Daarom verkoos ik te wachten tot de laatste rechte lijn. Ik wist dat als ik het stokje als vierde aan Kevin zou doorgeven, wij in het slechtste geval vierde zouden worden.”

Kevin Borlée was voor de race twijfelachtig door een maagvirus maar ook hij presteerde op niveau. “Vanmorgen wist ik nog niet hoe de benen zouden voelen. Maar het ging, en morgen zal het nog beter zijn”, vertelde de tweelingbroer van Jonathan. “Het doet plezier dat we opnieuw in een finale staan. Het is een ongelofelijk stadion, de sfeer is te gek, ik denk dat het leuk wordt.”