Ze zijn zo lief, meneer, de zeehondjes die op onze stranden aanspoelen. Maar vooral: ze zijn zo hulpeloos. Althans, zo lijkt het toch. Maar biologen in Nederland doen nu een opmerkelijke oproep: laat ze liggen, die pups en volwassen zeehonden. Sla geen alarm.

Drie jaar lang hebben twee Spaanse biologen in Nederland alle zeehonden geobserveerd. Conclusie: ze worden veel te snel opgevangen. “De kwetsbare kopjes met grote ogen: het lijkt op een babygezichtje, en dat roept bij mensen het gevoel op dat ze ervoor moeten zorgen”, klinkt het. Maar de zeehonden opvangen kan in veel gevallen net schadelijk zijn. Ze krijgen stress, en omdat ze lang uit zee zijn, kunnen ze zich moeilijker weer ­integreren als ze terug het water ingaan.

In de overgang

Aan onze Belgische kust merken ze dezelfde overgevoeligheid voor zeehonden. Daarom hebben ze het beleid bij Sea Life in Blankenberge sinds kort gewijzigd. “Als een zeehond geen ernstige verwondingen heeft, laten we het dier liggen. De kans is groot dat het gewoon aan het uitrusten is. Als we een melding krijgen, vragen we daarom eerst foto’s op te sturen. Zo kunnen we sneller een inschatting maken”, zegt Manu Potin, hoofd dierenverzorging bij Sea Life.

Moeten we dan gewoon toekijken als een zeehondje huilt? “Een recente studie wijst uit dat zeehonden nu eenmaal een fase doormaken in hun leven”, zegt Jan Haelters van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen. “Daarbij liggen ze tot vijf dagen op het strand omdat hun vetweefsel wordt omgezet in spier- en orgaanweefsel. Ze lijken dan hulpeloos en kwetsbaar, maar ze zijn het niet. Er is geen reden om ze in een ­opvangcentrum onder te brengen. Tenzij ze natuurlijk zwaargewond zijn.”

Natuurlijke selectie

Dat we niet meer zo behulpzaam moeten zijn voor de zeehonden, heeft ook te ­maken met de groeiende ­populatie. De grijze en gewone zeehonden, die we voor onze kust zien, zijn zelfs met meer dan ooit. “Als we echt alle zeehonden gaan redden, ook de kneusjes, verstoren we de natuurlijke selectie. Zeehonden zijn roofdieren, die sinds kort ook bruinvissen eten. Hoe meer zeehonden we in leven houden, hoe minder bruinvissen er zijn. Zo verstoren we een balans”, zegt Haelters.

Vorig jaar ving Sea Life in Blankenberge een recordaantal van 39 gewonde zeehonden ­op.