Voor Abdallah leek 22 maart 2016 een gewone werkdag te worden. De 38-jarige werkt voor bagageafhandelaar Swissport op Brussels Airport. Dan is er de explosie. Abdallah bevindt zich in de hal waar de eerste bom afgaat. Zijn linkerbeen wordt verbrijzeld door de klap. Zijn onderbeen moet worden geamputeerd.

Lees ook: Dit weten we nog NIET over de aanslagen in Catalonië

“Ik denk nog steeds aan de beelden die ik heb gezien op de luchthaven. Ik heb alles zien gebeuren”, zegt hij tegen RTL.be. “Ik ben lang binnen geweest, ongeveer dertig minuten.” Er schieten nu nog altijd flitsen door zijn hoofd van gewonde en gestorven mensen om hem heen. “Ik heb angst om hier altijd mee te moeten leven.”

Aanslag Barcelona

Hij heeft lang moeten revalideren, zowel fysiek als mentaal. Voor het eerst sinds de verschrikkelijke gebeurtenis besloot Abdallah met zijn vrouw en zoontje om deze week op vakantie te gaan. Ze wilden uitwaaien aan de Spaanse kust bij Barcelona en winkelen in de Catalaanse hoofdstad. En toen sloeg donderdag opnieuw het noodlot toe, toen een bestelbusje met hoge snelheid op voetgangers inreedop de Ramblas. Er vielen dertien doden en ruim 120 gewonden.

Lees ook: Het vergeten 15de slachtoffer van de terroristen: “Was hij maar op de Ramblas gedood”

Toen Abadallah het nieuws vernam zei hij tegen zichzelf dat hij naar de Ramblas moest, voor de slachtoffers. “Om er bloemen te leggen.” Dat deed hij. Net als vele anderen schreef hij ook een briefje op een muur ter nagedachtenis aan de slachtoffers. Het was een emotioneel moment. “Ik ben een slachtoffer van de aanslagen in Brussel. Het herinnerde me aan dat wat ik net begon te vergeten.”

“Ik barstte in tranen uit”

Abdallah was ook aanwezig bij de minuut stilte die werd gehouden op de Ramblas. “Ik huilde tijdens de minuut stilte, ik zal niet liegen. Ik barstte in tranen uit. Het is belangrijk voor de slachtoffers om de steun van de mensen te zien.”