Het 18-jarige meisje werd op 25 juli vermoord in de ouderlijke woning in het West-Vlaamse Moere, een deelgemeente van Gistel. Haar twee grootouders Gerry Cappon (70) en Marie-José Verleene (65) , die toevallig ook aanwezig waren, werden eveneens doodgestoken door de ex-vriend van het meisje. In de aanloop naar de moorden hadden de ouders verschillende keren vergeefs aan de alarmbel getrokken omdat de dader het meisje stalkte.

Later bleek dat Alexander Dean, een 24-jarige bodybuilder uit Varsenare, nog een vierde slachtoffer had gemaakt. De 37-jarige fotograaf Jeroen Verstraete werd dood aangetroffen in de tuin van zijn woning in Sint-Amandsberg bij Gent. Hij had vroeger enkele foto’s gemaakt van Maïlys, wat voor de dader voldoende was om hem met messteken te doden.

Lees hier het volledige verhaal

Vijfde slachtoffer

Nog voor de moorden was ook een vriend van Maïlys zeer ernstig bedreigd door Dean omdat hij haar enkele weken onderdak had verleend. “Hij vroeg me of ik iets met haar gedaan had”, verklaarde Thomas V. daarover. “Ik gaf toe dat Maïlys en ik wel al eens gekust hadden. Ik kreeg een vuistslag op mijn oog en hij zette een mes op mijn keel. Ik moest alle gegevens en foto’s van haar en haar familie wissen. Dat heb ik dan ook gedaan.”

Thomas V. diende een klacht in bij de politie.

Onkunde

Ook de ouders van Maïlys hadden verschillende keren de politie gealarmeerd over het verontrustende stalkingsgedrag van de ex-vriend van Maïlys.

“De politie heeft de ernst van de zaak nooit duidelijk kunnen inschatten, en zeer belangrijke klachten weggelachen. Het onderzoek zal uitwijzen dat er zeer zware fouten zijn begaan, niet één keer, maar meerdere”, zegt Frédéric Descamps, de vader van Maïlys. Hij heeft het over onkunde van de politie. Daarom hebben de ouders nu besloten klacht in te dienen bij Comité P.

Volgens de vader van het meisje hadden was het een kat- en muisspel. “De politie gaf duidelijk aan: ‘Na twee uur zal die waarschijnlijk al weg zijn. Wij hebben andere zaken te doen, dit is voor ons geen prioriteit’.”

Of zijn dochter nog geleefd had als de politie eerder had ingegrepen, kan hij niet zeggen. “Maar mijn schoonouders hadden zeker nog geleefd. Hadden we het vertrouwen gehad in de politie, had ze daar gestaan. Daardoor hebben de schoonouders voor politie moeten spelen, ten koste van hun leven.”