De gemoederen rond de kastanjelaren op de Charlottalei zijn nog niet bedaard. Gisteren riep het buurtcomité de bewoners op om een stille wake te houden voor de nakende kap van de bomen ter hoogte van kapperszaak The Pony Club. Een speaker speelde ‘het geluid van bomen’: geruis van de wind in de takken en fluitende vogeltjes.

Daarna kregen de aanwezigen een geluidsfragment van de film 'The Shining' te horen, waarin een luide schreeuw weerklinkt. Gevolgd door een derde stuk auditief materiaal: de doorsnede van een boom op een soort platenspeler, met een naald in de jaarringen. Allemaal wat abstract, maar Hiske Van den Wouwer, eigenares van The Pony Club en lid van het buurtcomité verklaart:

“We moeten de bomen een stem geven, want ze kunnen zelf niet spreken. En we willen vooral stilstaan bij wat er gebeurt. We wonen in een van de meest vervuilde delen van de stad, en ze pakken ons ‘groen dak’ af, zonder dat we iets kunnen doen.”

Even recapituleren: de grote bomen moeten weg voor de heraanleg van de straat. In juni hielden bewoners al een protestpicknick, en een infomoment over de werken, begin deze maand, draaide uit op een stevige discussie. Het district houdt vast aan een studie van landbouwaannemer Krinkels, die volgens hen uitwijst dat de straatwerken de bomen te hard zouden beschadigen en ze daardoor op termijn zouden kunnen omvallen door verzwakking. Het buurtcomité en de organisatie verwijst dan weer naar een studie die boomexpert J’ørn Copijn deed en zegt dat de bomen nog honderd jaar kunnen leven als ze goed verzorgd worden.

5.000 euro

Het buurtcomité leverde ondertussen ook een petitie af voor het behoud van de bomen, maar die legde het districtsbestuur naast zich neer. Waarop het buurtcomité geld begon in te zamelen om gerechtelijke stappen te ondernemen.

“We hebben 5.000 euro verzameld bij mensen uit de buurt om te procederen”, vervolgt Van den Wouwer van het buurtcomité. “Maar het probleem is dat iemand zich aansprakelijk moet stellen. En als we het proces niet winnen, kan de boete voor die ene persoon – omdat we dan de werken vertragen – oplopen tot 100.000 euro. Niemand wil die verantwoordelijkheid op zich nemen. Je voelt dat je als burger niet op kan tegen de machine van de stad. Je hebt bitter weinig te zeggen, en zo zou het niet mogen zijn.”