Johan werkt in Seattle aan de University of Washington. "Ik heb van de gelegenheid gebruikgemaakt om de lessen even stil te leggen. Een collega had een oude overbelichte radiografische film bij de hand om de eclips te zien, gretig maakten we gebruik om er foto's van te nemen. Iemand anders had twee kartonnen bordjes bij zich, waarvan een met enkele gaatjes erin. Ze slaagde erin om de eclips in beeld te brengen." Johan had ook de volledige zonsverduistering in ons land (die van 1999 nvdr.) meegemaakt. "Het was bijna identiek hetzelfde. Toen stond ik op de E40 aan een snelwegrustplaats te kijken. Het doet ons realiseren dat we maar een kleine garnaal zijn in die immense oceaan die ons melkwegstelsel is."

"Er zijn verschillende evenementen georganiseerd door de universiteit, de bibliotheek én zelfs door de oogarts", getuigt Ann vanuit Texas.  

"Op onze universiteit in Rolla werden de lessen niet officieel opgeschort, maar er werd wel gevraagd aan de professoren om er zoveel mogelijk rekening mee te houden", vertelt Dimitri.  Zelf trok hij naar Vichy om de eclips te aanschouwen - autobestuurders waren overigens op voorhand gewaarschuwd om extra tijd te voorzien vanwege de eclips. "Het spektakel was echt de moeite waard: het geleidelijk verduisteren van de omgeving, tot alles vrij snel volledig donker werd... Het was net een zonsondergang, maar dan wel een hele speciale. Een student had een app die aftelde en ons de nodige informatie gaf: "20 seconds to total eclipse, diamond ring, take glasses off, put glasses back on in 3, 2, 1...""

Charleston was volgens Helene de place to be om de zonsverduistering te aanschouwen. Dat kon ze zelf vaststellen toen ze vluchten, een huurwagen en een hotel moest vinden voor familieleden. "Enkel de duurste hotels hadden nog kamers, er waren alleen nog maar stoelen in de eerste klasse van het vliegtuig en alleen de duurste huurwagens waren nog beschikbaar. " Zelf was Helene op het moment van de zonsverduistering in Washington DC. Aangezien ze er niet bij stilgestaan had dat het fenomeen ook daar waarneembaar zou zijn, had ze geen speciale brilletjes voorzien voor zichzelf en haar kinderen. "We kwamen vervolgens tot de onthutsende vaststelling dat alle eclipsbrilletjes in de wijde omgeving uitverkocht waren. Ze hoopte dan ook stiekem dat een van de "super efficiënte Amerikaanse mama's" een grote voorraad brilletjes opgeslagen had om te delen met haar kinderen. "Die moeder denkt dan misschien: "Poor Thibaut, his mom didn't get her act together."

"Mensen zijn hier al weken viewing parties aan het organiseren", vertelt Ophelie. "Ze hadden T-shirts gemaakt en overal zie je posters met info over wat een eclips is."

90% verduistering was er in Colorado. "Mooie taferelen en een zon die veel minder hard prikte. Normaal gezien geeft ze hier nogal van katoen omdat Denver al op 1.500 meter boven de zeespiegel ligt, dus het was heerlijk vertoeven vandaag ook al was het buiten 30 graden Celsius." 

Voor Ben Geldhof uit Cambridge was het wat improviseren om veilig naar de zon te kijken, aangezien de eclipsbrilletjes overal waren uitverkocht. "Het was vorige week een nationale sport om die te verkrijgen. We maakten uiteindelijk een pinholebox uit een cornflakesdoos, maar dat was een matig succes. Vervolgens probeerden we de zon te projecteren met een geïnverteerde verrekijker, om uiteindelijk te besluiten dat 4 donkere zonnebrillen op elkaar veel beter werkten. Tegen de regels... maar doenbaar in beperkte mate." De locatie van Geldhof was ook niet min: vanop een zeilboot tussen de walvissen van het wereldnatuurreservaat Stellwagen Bank National Marine Sanctuary. "De walvissen stelden niet teleur: in groepjes van 2 of 4 kwamen we ze geregeld tegen. Voeg daarbij een vlakke zee en een stralend blauwe hemel... Zeker iets wat we niet snel zullen vergeten."

"Een hele ervaring!", schrijven  Hilde en Erik. 

Wouter vertrok voor de zonsverduistering naar Beatrice, Nebraska, waar de zonsverduistering zo'n 2 minuten en 36 seconden te zien zou zijn. "We hadden een camera klaar met speciale zonnefilters en die heeft goed gewerkt", klinkt het. Dat is alvast ook te zien aan zijn foto's.

Gerlinde woont in Charlotte, North Carolina, maar maakt momenteel een rondreis langs de westkust van Amerika. Zij kon de eclips aanschouwen vanuit Yellowstone National Park. "Ook hier ervaren we veel enthousiasme en media-aandacht voor het natuurfenomeen. De eclipsbrilletjes waren in onze woonplaats niet meer te verkrijgen: prijzen sprongen de pan uit tot 20 dollar op eBay, hoewel de oorspronkelijke prijs slechts 2 dollar per brilletje bedroeg." Dergelijke brilletjes zijn echter noodzakelijk om de zonsverduistering veilig te kunnen aanschouwen, dus Gerlinde nam het zekere voor het onzekere en zorgde ook voor de veiligheid van haar "toekomstige globetrotter".

Francisca woont in Atlanta en aanschouwde de zonsverduistering vanop haar dakterras. "We hadden best naar de totale zonsverduistering kunnen rijden, zo'n twee uur ten noorden van Atlanta, maar na de waarschuwingen voor enorme files besloten we om thuis te kijken. Vele natuurparken zijn overigens ook gesloten wegens "volzet", aldus het lokale nieuws."

Jan schrijft dat de scholen wat langer openbleven om de zonsverduistering uit te leggen aan de kinderen. "En niet te vergeten... honden moesten binnen blijven, want onze viervoetige vrienden kunnen er oogletsels aan overhouden."

In Laramie, in het zuidoosten van de staat Wyoming, waren er heel veel toeristen vanuit het zuiden en het oosten van de VS die er passeerden.  "Van hieruit was het nog een drietal uurtjes rijden vooraleer je de plek bereikte waar je een volledige zonsverduistering kon zien." Opmerkelijk feit dat Niels er nog aan toevoegt: "Dorpen en stadjes in de buurt van de plaats van de volledige zonsverduistering vrezen voor een tekort aan bezine als iedereen terugkeert."