‘My Cousin Rachel’: Incestueuze hutsepot met een snuifje feminisme
Heeft ze het gedaan of heeft ze het niet gedaan? Rachel Weisz is mogelijk een moordenares in het slimme kostuumdrama My Cousin Rachel, dat mannelijke idee-fixen op de korrel neemt.
Het cliché van de vileine vrouw is alomtegenwoordig in de kunsten. Geen sprookje zonder gifmengende heks, geen film noir zonder femme fatale. In My Cousin Rachel speelt regisseur Roger Michell met dat beeld, om het op zijn minst gedeeltelijk te ondergraven.
De jonge Philip (Sam Claflin) groeide als weeskind op bij zijn steenrijke neef Ambrose. Wanneer die in Italië trouwt met zijn eigen nicht Rachel (in een uitstekende, ongrijpbare vertolking van Rachel Weisz), voelt Philip zich in de steek gelaten, en vooral jaloers. Als Ambrose dan nog eens alarmerende brieven begint te sturen over Rachel, die hem de dood in zou willen jagen, zweert Philip om wraak te nemen. Totdat Rachel doodleuk voor zijn neus staat, en een mooie, charmante vrouw blijkt te zijn. De onervaren jongeman valt meteen voor haar charmes: nu neef Ambrose er niet meer is, moet nicht Rachel zijn nieuwe thuishaven worden. Een incestueuze, Freudiaanse hutsepot, maar dat zal Philip worst wezen.
Regisseur Roger Michell kent u van Notting Hill. Maar op geen enkel moment heb je het gevoel dat Hugh Grant plots in zijn onderbroek voor de deur kan staan. Michell bewees trouwens al eerder dat hij ook het serieuzere werk aankan: Le Week-End was een bloedeerlijk portret van een koppel op leeftijd. My Cousin Rachel lijkt op het eerste zicht dan weer een fraai gefilmd kostuumdrama, maar zit vol valkuilen en bedrieglijke omleidingen.
Moorddadige golddigger
De film is gebaseerd op een roman van Daphne du Maurier, waarvan Hitchock eerder al The Birds en Rebecca verfilmde. Mysterie met een stevige psychologische ondertoon, dus. Meer nog dan over moord en liefde, gaat dit verhaal over wat mannen op vrouwen projecteren. Philip is opgegroeid zonder vrouwen in zijn omgeving. Zijn beeld van de andere sekse is daardoor tegelijk vrouwonvriendelijk en hopeloos romantisch. Michell duwt je in zijn perspectief, en laat je afwisselend geloven dat Rachel een engel is, of – geholpen door Weisz’ zwoele aura – een verleidster die mannen opslokt en gepluimd (of zelfs dood) weer uitspuwt.
“Did she? Or didn’t she?”, vraagt Philip zich aan het begint van de film luidop af. Is Rachel een moorddadige golddigger? Of eerder een vrouw die op subtiele wijze voor haar vrijheid vecht, en zich daardoor onvermijdelijk verdacht maakt? Geregeld denk je het als kijker beter te weten dan de personages, maar uiteindelijk geeft de film geen eenduidig antwoord. De onzekerheid voelt heerlijk.
Genre: Kostuumdrama
Van: Roger Michell
Met: Sam Claflin, Rachel Weisz, Holliday Grainger
Duur: 106 minuten