Drie jaar geleden stond hij voor het eerst op een plank, vandaag is Robin Goetgebuer op z’n veertiende het grootste kitesurftalent van ons land. Ook een van de weinige: het Belgische weer is niet bepaald het droomklimaat voor een kitesurfer. Maar dit jaar moet Robin niet meer bij ­ieder zuchtje wind van Nazareth naar de kust. Neen, volgende week vertrekt hij op wereldreis met een Amerikaanse sportschool. Op de planning: zes landen, veel training en op windstille dagen les onder een palmboom.

“Het is wat anders dan het derde middelbaar, hé”, zegt Robin. “Ik kan het eigenlijk zelf nog niet goed geloven. De World Class Kite Academy is heel streng: ieder jaar laten ze maar zestien internationale leerlingen toe. Ik moest mijn schoolresultaten laten zien, mijn coach om een aanbeveling vragen en het ene formulier na het andere invullen. Eigenlijk was de groep al volzet, maar twee weken geleden belden ze me plots uit Amerika om te zeggen dat ik tóch nog mee mag. Een uitzondering, omdat ik de eerste Belg ben.”

Op 2 september vertrekt Robin naar de VS, daarna gaat het tot eind mei richting onder meer Brazilië, Zuid-Afrika en Marokko. “Dat zijn de beste plekjes om te kitesurfen”, zegt Robin. “Ik wil later een professional worden, maar nu kan ik vooral de wereld ontdekken. We moeten ook naar school, maar de vakken worden gewoon op het strand gegeven. ­Super, toch?”

Dubbelen is geen ramp

Les krijgt Robin in het ­Engels en het Spaans. “Dat moet wel lukken. Spaans wordt lastig, maar ik ga ­iedere zomer surfen in ­Tarifa, dus ik ken al enkele woordjes. En Engels spreek ik redelijk goed. Het moeilijkste wordt om mezelf te bewijzen: als de coaches van de Academy iets in mij zien, mag ik hopelijk volgend jaar weer mee.”

De ouders van Robin staan volledig achter hun zoon. Dat hij met schoolachterstand kan terugkeren, vinden ze geen ramp. “Normaal gezien kan hij volgend jaar gewoon naar het vierde gaan”, zegt vader Kurt. “Maar Robin is geen bankzitter. Zijn klastitularis zei vorig jaar ook dat surfen zijn toekomst is. Wij vinden het contact met andere culturen een buitenkans. Iedere week moeten de leerlingen iets doen voor het goede doel, helpen in de favela’s van Brazilië bijvoorbeeld. Zoiets draag je een heel leven mee. Als Robin daardoor een jaartje zou moeten dubbelen, vinden we dat niet erg.”

Kurt, zelf een fervent kitesurfer, ziet het groots. “Robin is een natuurtalent. De eerste keer op een kiteboard twijfelde hij nog, drie maanden later sprong hij al over mijn hoofd. Van zijn coaches in België heeft hij niets meer bij te leren, nu kan hij met enkele wereldtoppers aan de slag.”

Al is dat financieel geen evidentie: het prijskaartje loopt op tot 50.000 euro. “Gelukkig moeten we niet alles zelf betalen. Als Robin het goed doet, kan hij na het eerste trimester een beurs aanvragen. Maakt hij reuzensprongen vooruit, dan kan hij ook gesponsord worden. Intussen werken mijn vrouw en ik wat harder, en krijgen we steun van Robins grootouders. Hij heeft het in zich om later zijn brood te verdienen met kitesurfen, dus doen wij er alles aan om hem die kans te geven.”

Of Robin zijn ouders en vrienden gaat missen? “Een beetje wel, denk ik. Maar ze weten dat dit is wat ik wil. En iedere week kunnen we skypen, en tijdens de schoolvakanties kom ik naar huis. Gemakkelijk wordt het niet, maar een kans als deze moet je gewoon grijpen.”