Hoe grááf is dees! De 10 beste platen van de week

De zomer loopt af en daar zijn de kleppers! Van QOTSA over The War On Drugs tot Grizzly Bear en ons eigen Triggerfinger: ze horen bij de beste platen van de voorbij week.

1. Queens Of The Stone Age 'Villains'

"Villains sluit compromissen maar houdt de vingers achter de rug gekruist", schreven we over de zevende plaat van Queens Of The Stone Age. "De gitaarriffs doen massief aan maar stutten kwikzilveren poprefreintjes. Dan weer strijkt een liedje balsem over je gedeukte ziel om vervolgens benzine over je schedel te kieperen en een lucifer in je trommelvlies te pleuren." Klinkt als een weerbarstig zootje, niet? Toch verpakt producer Mark Ronson de duivelse blues van Josh Homme als compacte, zij het ziedende gitaarpop. "Laat ‘m groeien en bloeien tot hij vleugels krijgt", raadden we u aan. Doen!

Lees hier de volledige recensie.

2. The War On Drugs 'A Deeper Understanding'

Tijd voor de grote doorbraak. Tijd om voor eens en voor altijd een morsige stempel op de alternatieve popmuziek te drukken. Op A Deeper Understanding vermijdt Adam Granduciel behendig de Springsteenpastiches en tilt hij zijn songs tot vér boven het slimme gestoei met eighties-stadionrock uit. De singles 'Thinking Of A Place' en 'Holding On' ontblootten al hun grote, bonzende hart maar ook de andere, bij momenten briljant uitgewerkte liedjes gloeien en gonzen van de pakkende weemoed. Philadelphia staat vanaf nu niet langer uitsluitend voor disco, soul en rap, maar ook - eindelijk - voor The War On Drugs.

3. Blondes 'Warmth'

Bruisende, warmbloedige elektronica en techno voor liefhebbers van John Talabot en Ricardo Villalobos. Op die manier betreedt dit uit Brooklyn afkomstige duo onversaagd de dansvloer, ofschoon de jongens op hun vorige platen eerder voor bescheiden, zij het stuwende salontafelelektronica opteerden. Het betekent meteen een fraaie aanwinst voor het Belgische platenlabel R&S, dat met Lone, Untold en James Blake al kleppers in huis had. Vergeet zeker niet tot het gaatje uit te luisteren want afsluiter 'Cleo' koketteert sierlijk met klikkende en tikkende pulsen die als speldenprikken in het trommelvies vallen. Smullen.

4. Triggerfinger 'Colossus'

De nieuwe worp van Belgium's sharpest bewandelt onverschrokken nieuwe paden. In de titelsong wordt de gitaar naar de achtergrond geschoven en geven Ruben Block en Paul Van Bruystegem een span van twee withete bassen de sporen; In 'Wollensak Walk' huist de geest van Ennio Morricone en klinkt Block alsof hij op het toilet zit te zingen. In 'Steady Me' duikt oud Fischer Price-speelgoed op terwijl elders de saxofoon van Steve 'Los Lobos' Berlin binnenglijdt."Het enige criterium dat voor ons van tel was: is dees graaf of niet?", bekende Ruben Block aan onze man. En? Yep, zo graaf dat we niet uit meer uit de kuil geraken.

Lees hier ons interview met Triggerfinger.

5. Grizzly Bear 'Painted Ruins'

Néé, de nieuwe Grizzly Bear verzet niet meteen bakens zoals hun doorbraakplaat Veckatimest, noch doet de plaat zo hartverscheurend melancholisch aan als Shields, het meesterwerk waarmee de New Yorkse weirdo's resoluut Radiohead het vuur aan de schenen legden. De grote charme van deze nieuwe songs zit in de details. "Nerveuze jazz op knekelpercussie overwoekert slome gitaararpeggio’s", schreef onze journalist Gunter Van Assche, "terwijl het spookachtige 'Sky Took Hold' of dreigende 'Aquarian' net zo'n magistrale staaltjes sfeerschepping zijn."

Lees hier de volledige recensie.

6. Dead Cross 'Dead Cross'

Mike Patton! Dave Lombardo! Kijk, da's al genoeg om de doorsnee aanhanger van mesonterende kolereherrie te doen likkebaarden. Patton en Lombardo hebben een verleden bij Fantômas, waar zij stuiptrekkende avantgarderock speelden. Dead Cross is andere koek en eert de punky hardcore uit de jaren tachtig. Nu ja, met Patton aan boord mag je op dit debuut muzikale excentriciteiten verwachten, zoals we van de Faith No More-zanger gewend zijn. "Een album dat bij ons favoriete lawaai van 2017 hoort", schreven we. Doe er uw voordeel mee!

Lees hier de volledige recensie.

7. Alice Glass 'Alice Glass EP'

Wauw! Alice Glass, de krijsende harpij die tot voor drie jaar frontvrouw bij Crystal Castles was, pleurt haar gedissecteerde ziel op een schoteltje.  Ze zingt over de man die haar ooit fysiek mishandelde ("How are you going to lie about me now?") en bekent dat ze de liefde uit haar leven heeft verbannen. Jupiter Keyes, ooit lid bij de digitale noisefabriek HEALTH, laat de beats knallen en de elektronica vibreren en stuiptrekken. Klinkt als? Chrvches in een Autechre-remix. Voelt als? Een stalen klauw die je keel toeknijpt.

8. Ghostpoet 'Dark Days & Canapés'

Voor de ronduit fatalistische zanger-rapper-muzikant Obaro Ejimiwe, oftewel Ghostpoet, is de wereld op onherstelbare wijze fucked up,  en de mens wordt er niet minder boosaardig op. Zo blijkt ook weer uit zijn vierde, intense album Dark Days & Canapés. "Ghostpoet wankelt vaardig over het rafelige koord boven zijn afgrond", schreven we, "switchend van roestige punky hiphop naar contemplatieve triphop. De referenties heten alweer Tricky, Roots Manuva en het Massive Attack ten tijde van Mezzanine, ja, maar daar mag Ejimiwe best trots op zijn, toch?"

Lees hier de volledige recensie.

9. Dieter Von Deurne & The Politics 'Dieter Von Deurne & The Politics'

Dieter Sermeus, bekend van Belgische indiepopbands The Go Find en Orange Black, liet een druipsnor groeien en laat met dit nieuwe project de gitaren opnieuw knarsen en piepen zoals men dat in de nineties placht te doen. Daarbij voegt Sermeus een lik weemoed die hard aankomt. R.E.M., Elliott Smith, Arcade Fire: onze man was in zijn recensie wel erg gul met lovende vergelijkingen. "Ach, of ze nu in gitaren of elektronica gehuld gaat: weemoed is even pijnlijk als tijdloos", klinkt het er. Damn right.

Lees hier de volledige recensie.

10. Chip 'League Of My Own II'

Juicht ende jubelt, fans van bloedrauwe Britse grime: de rapper Chipmunk noemt zich tegenwoordig Chip en heeft met League Of My Own II een meedogenloos coole rapplaat gemaakt die fans van Wiley en Giggs te gek zullen vinden. "Got shankin' bars, right now man are borin', true (yeah)", spuugt deze veteraan. "Stitch up the beat when I leave the booth (mad)". 't Zal wel zijn!