Geld doet den bokser dansen

Het zijn twee grootheden. Elk in hun discipline: Floyd Mayweather (40) is een weltergewicht, meervoudig wereldkampioen, bokste 49 profkampen en verloor geeneen. Geen enkel! Niets. Hij wordt in het rijtje geplaatst van Mohammed Ali, Sugar Ray Leonard, Sugar Ray Robinson, Mike Tyson en andere grote namen uit de boksgeschiedenis. De absolute top dus. Voor deze kamp keert hij terug. Want twee jaar geleden stopte hij zijn carrière.

Conor Mc Gregor (29), een Ier pur sang, met ros haar en een typische tongval, is zowat de beste “kooivechter” van de wereld. Een beoefenaar van de “mixed martial arts” (MMA), zeg maar gemengde gevechtskunsten, waarbij technieken uit onder meer boksen, judo, kickboksen en karate worden gecombineerd. Drie keer verloren, voor de rest alles gewonnen. Een geboren vechter, een moordmachine. Maar wel met zijn technieken.

En daar rammelt en mangelt het. Boksen is geen MMA en omgekeerd. Dit gevecht is een schertsvertoning, een lelijke clash van stijlen. Het is een beklad kunstwerk. Mayweather kan eigenlijk niet verliezen als je weet dat enkel de boksregels gelden. Mayweather is van het beste wat er is geweest in het boksen. McGregor is een vechtmachine met bloemkooloortjes die het niet nauw neemt met regeltjes. Elke bokskenner (en dat ben ik niet) is het erover eens: McGregor maakt geen schijn van een kans, in principe moet Mayweather hem in “no time” kunnen neerhalen.

Maar zo zal het niet gaan. Ah neen. Het hele gedoe is één groot circus, één groot spektakel, één grote schijnvertoning. Er moet show zijn en spektakel. Geen eerlijk sportief duel. Dollars aan de macht en iedereen doet er maar in mee.

De gekste getallen doen trouwens de ronde. Want de kassa wordt langs alle kanten gevuld: tickets (er is sprake van 35.000 dollar voor een kaartje dicht bij de ring, sowieso kost het slechtste plaatsje al gauw 2.000 dollar, gekker wordt het niet), tv-gelden, inkomsten van adverteerders, sponsors rond de ring…

Zonder aan hogere wiskunde te willen doen, kan je er min of meer van uitgaan, dat er rond de 300 miljoen dollar wordt verdeeld onder de vechters: 230 voor Mayweather, 70 voor McGregor. En ja, dat is fenomenaal. Decadent. Maar zoals bij tranfersommen voor voetballers is het simpel: je bent waard wat de zot voor je wil betalen.

Het gevecht op zich is niet van tel. Enkel de show en het vertoon. De confrontaties vooraf van de twee, de persconferenties en de “weging”, met alle nodige poeha, spierballengerol, vulgaire taal en een overdaad aan testosteron: allemaal toneeltjes. Slechte toneeltjes. Voorspelbare scenario’s, slechte acteurs. Die het hele gevecht “opkloppen”. Alles is in scène gezet, en zo zal het gevecht ook zijn.

Nog eens, Mayweather kan met enkele rake klappen zijn opponent al in de eerste ronde elimineren.  Maar zo zal het niet gaan. “The show must go on”, het volk moet zijn brood en spelen krijgen, de hongerigen moeten gevoed. De twee zijn gewoonweg de hoofdrolspelers op de scène van de T-Mobile Arena in Las Vegas. Eens terug in de coulissen wachten zakken geld. En valt de schijn, de leugen en het bedrog van hen af, net als hun bokserscape.

Eigenlijk is iedereen schuldig aan de hele vertoning. De vechters zelf, de organisatoren, de sponsors én ook de televisiekijkers en de 20.000 toeschouwers. Zij zijn het die het mogelijk maken dat de leugen kan
regeren. Zij zijn het die vragen om zich te laten bedriegen.

“The Greatest Ever”, ene Mohammed Ali, heeft het gedaan. Enkele “gevechten van de eeuw”. Van “The Rumble in the Jungle” tot “The Thrilla in Manilla”. Maar dat waren échte gevechten, tegen andere grote strijders als Frazier en Foreman. Grote kampen, gestileerd boksen, met Ali als de onvermijdelijke overwinnaar.

Ali heeft het trouwens ook ooit gepresteerd: een gefingeerd gevecht tegen een sumoworstelaar. Het was niet om aan te zien en het was zo gearrangeerd als iets. Beiden streken grote sommen geld op. Toen al. Maar Ali is toch vooral de bokser geweest die danste op het canvas. Omdat hij de stijl en de allure had en de vechtkunst beheerste.

Mayweather en McGregor zijn dansende beren, hun kwijl drupt op elkaars onmetelijk ego want de dollars verblinden. Iedereen wordt bedrogen, maar iedereen heeft daar ook om gevraagd. Alles voor de show, “all for the money”, elke échte boksliefhebber slaat zichzelf een uppercut.

Not OK. Ik kijk niet, ik doe niet mee, ik slaap vannacht. Helemaal KO.