© Bart Kowski - Fotolia
KU Leuven-prof: “Kwispelende hond is niet per se blije hond”
Met de staart kwispelen is een aangeleerd gedrag waarmee de hond een gerustellend signaal uitstuurt. Hij laat er ondergeschikte dieren mee weten dat hij ongevaarlijk is en sterkere dieren of mensen dat hij hun suprematie niet bewist. Dat stelt Prof. Rudi D’Hooge van het Laboratorium voor Biologische Psychologie (KU Leuven) in de online Dagkrant van de KU Leuven.
D’Hooge ontkent daarmee de veel verspreide mening dat een hond al kwispelend uiting geeft aan een gevoel van blijdschap. De Leuvense hoogleraar verwerpt ook de theorie dat het kwispelen het resultaat is van interne tegenstrijdige gevoelens waarbij het dier een conflict ervaart tussen iemand willen naderen en vermijden. Dit naar analogie met de haan die in de grond begint te pikken wanneer hij een sterkere haan wil aanvallen maar niet durft.
D’Hooge verwijst hierbij naar het feit dat de moederhond en haar pups in het hondennest duchtig naar mekaar kwispelen. “Het gaat trouwens om een deels aangeboren en deels aangeleerd gedrag. Honden die door een kat werden grootgebracht kwispelen ook, maar veel minder”. De Leuvense hoogleraar waarschuwt er tot slot voor om kwispelende honden die je niet kent zomaar te vertrouwen. “Je zou niet de eerste zijn die gebeten wordt”.
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
