Het was van 2009 geleden dat het communistische regime in Noord-Korea nog een raket over Japan had geschoten. Toen werd gezegd dat het ging om de lancering van een  satelliet, al had Tokio toen ook laten weten dat dat niet voor herhaling vatbaar was.

De test van gisteren, wellicht met een Hwasong-12 voor "intermediare afstand"(3.500 tot 5.000 kilometer), was natuurlijk een provocatie van het regime in Pyongyang en wellicht een antwoord op de grootscheepse militaire oefeningen van Zuid-Korea, de VS, Australië, Groot-Brittannië en nog andere landen die elke herfst plaatsvinden en telkens tot woede in Noord-Korea leiden.

Het ging daarnaast ook om een test van die nieuwe en verreikende raket. Een studie van de baan die ze aflegde, zegt ook veel en zet de hele heisa in een context.

Zo scheerde de raket over het zuidelijke deel van het noordelijke Japanse eiland Hokkaido en leek ze niet gericht op het eiland zelf, maar op het zeekanaal tussen Hokkaido en het hoofdeiland Honshu. De raket is een heel eind verderop in de Stille Oceaan neergestort, naar verluidt nadat ze in drie stukken was gebroken. Dat zou kunnen wijzen op een mislukking.

Wie de baan van de raket doortrekt, ziet dat ze nergens op gericht was, niet op Alaska of de Aleoeten, een Amerikaanse eilandengroep, noch op Hawaï, maar er ergens tussenin in het noordelijke deel van de Stille Oceaan, waar er geen of nauwelijks bewoning is.

De VS-troepen in Japan en Japan zelf hebben overigens de mogelijkheid om de raket neer te schieten, maar hebben dat niet gedaan, net omdat er geen echte dreiging van uitging. De raket vloog te hoog om neer te storten op Hokkaido en ging naar nergens. Bovendien hebben de VS en Japan er ook belang bij om die raket niet neer te halen: hoe langer ze vliegt, hoe meer informatie ze krijgen over de technologie en de mogelijkheden waarover Noord-Korea beschikt.

Sinds 1945 is de Stille Oceaan een "mare nostrum" van de Verenigde Staten die niet alleen beschikken over een grote Pacific Fleet, maar ook over bases in Hawaï, het westelijke eiland Guam, Zuid-Korea en Japan en militaire faciliteiten in Singapore en andere landen in Zuidoost-Azië.

Noord-Korea beschouwt Guam als een "koloniale voorpost van de VS" en wil "de invloed daarvan indammen". Of anders: Pyongyang lijkt de Amerikaanse supprematie over de Stille Oceaan te willen uitdagen. Strategisch wil het daarmee wel boven zijn gewicht boksen, want een raketaanval -zelfs als die in de buurt van Guam terechtkomt- betekent vrijwel zeker "fire and fury" van de VS tegenover het regime in Noord-Korea. Kim Jong-un weet dat.

Wie op een kaart kijkt, ziet dat Noord-Korea zelf "ingedamd" is en weinig ruimte heeft om raketten af te schieten die niet boven een ander land vliegen. Behalve enkele smalle zeestraten lijkt de staat geografisch omgeven door Japan dat als een halve maan omheen Korea ligt. Daarom dat ballistische rakettesten vaak enorm hoog de ruimte ingaan en dan niet ver in de Japanse Zee eindigen.

Diezelfde maritieme "omsingeling" geldt echter ook voor China dat zich als opkomende macht geïsoleerd voelt van de open zee. Ook de Chinese kusten lijken omgeven door Japan, Zuid-Korea, Taiwan, de Filipijnen en de landen van Zuidoost-Azië zoals Indonesië. Dat bemoeilijkt het projecteren van militaire invloed op zee en verklaart waarom China zo agressief optreedt inzake de eilanden in de Zuid-Chinese/West-Filipijnse Zee. Het is ook niet uit te sluiten dat China Noord-Korea gebruikt als een soort breekijzer tegen de VS-invloed. Daar zit wel een keerzijde aan: hoe verder die provocaties gaan, hoe meer Japan een excuus krijgt om zich opnieuw en verder te bewapenen en in het ultieme geval kan de situatie uit de hand lopen en leiden tot een oorlog die niemand gewild heeft.