Liefste Borgerhout,

Wat is er in godsnaam aan de hand? We kennen elkaar al even. Bij jou heb ik het levenslicht gezien en samen met jou heb ik mijn belangrijkste momenten doorgebracht. We hebben heel veel mooie tijden gekend. Maar de laatste tijd ook enkele slechte.

Ze zien jou als speelbal voor politieke spelletjes. Ze gebruiken jou om je eigen kinderen te verdelen, om te polariseren. Ze schrijven vooral over jou als het negatief is, als er een rel is. Ze zien jou als een groepje ‘types’ en vergelijken je kinderen met de ergste misdadigers die op deze wereld rondlopen. Dat doet me pijn. Elke keer er iets gebeurt, vragen ze al jouw kinderen om een ‘signaal’ uit te sturen, zich te verantwoorden voor wat enkele anderen doen. Ze zien jou als een achterbuurt die de reputatie van Antwerpen besmeurt. Ze willen van jou het zwarte schaap maken. En daar verzet ik me tegen.

Ze zien niet waar jij ook voor staat. Ze zien niet al die enorme rijkdom, al het economische leven dat er in jou zit. Ik zie terrasjes bijkomen op het Laar, speelstraten die buurten overnemen in de vakantie, buurtverenigingen die samen op het nieuwe jaar klinken en in de zomer samen barbecueën. Ik zie jouw handelaarsvereniging die zich met passie blijft inzetten, jouw organisaties en initiatieven die strijden tegen armoede en uitsluiting: Moeders Voor Moeders, Al Ikram, Welzijnsschakels en de zovele andere. Ik zie de mensen die zich blijven inzetten voor jouw jongeren, en voor jou ook: Samen Op Straat, JES, Kras, Free Hands om er maar enkele te noemen. Borgerhout, jij lééft. En jij bent zo goed gelegen, in het hart van dit mooie Antwerpen. Jij bent de nieuwe volkswijk, met alle kleuren van de wereld. En met alle lagen van de maatschappij. Van mensen die in een maatpak met stropdas, tot mensen die elke maand veel moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Jong en oud. 45.948 inwoners, 131 nationaliteiten. Talen van alle kanten van de wereld hoor ik bij jou.

Ik heb een hart voor jou, maar zoals iedereen heb je ook je mindere kanten. Er is nog werk aan de winkel. Soms dragen we niet genoeg zorg voor jou. Soms zijn er incidenten die jouw naam besmeuren. En we mogen absoluut niet tolereren dat enkelingen de boel verzieken. Maar laten we niet iedereen over dezelfde kam scheren en een hele groep stigmatiseren. We hebben dialoog nodig om te bouwen aan een goede relatie. We hebben wijkagenten nodig die de buurt kennen en eens met de mensen spreken. Maar we moeten ook zelf allemaal de handen uit de mouw steken en voor eigen deur vegen, letterlijk en figuurlijk, en onze voet eens wat minder hard op het gaspedaal zetten. Daar moeten we allemaal samen aan werken. Alleen zo krijgen we een nog beter Borgerhout.

Want Borgerhout, ik zie je graag voor al je goede kanten. En de minder goede kanten, die wil ik aanpakken, samen met zoveel anderen. Al is het soms zo verdomd moeilijk.

Nahima Lanjri, Borgerhoutenaar