Alanis Morissette (43) kampte zes jaar geleden voor het eerst met een postnatale depressie. Kort na de geboorte van haar zoontje Ever Imre doken de eerste ziektesymptomen op: intense psychologische pijn, slapeloosheid, lethargie en angstaanjagende nachtmerries. Het zou uiteindelijk zestien maanden duren voor de juiste diagnose gesteld werd, maar de zangeres slaagde erin om uit het diepe dal naar boven te kruipen.

Toen haar dochtertje Onyx afgelopen juni geboren werd, was de zangeres alvast voorbereid op wat mogelijk komen zou. Slechts enkele minuten na de geboorte overvielen de symptomen van een postnatale depressie haar opnieuw. "Als kind beeldde ik me in dat ik later kinderen zou delen met een fantastische partner. Het draaide uiteindelijk helemaal anders uit," vertelt de zangeres in een interview met People Magazine. "Er zijn dagen dat ik zo verzwakt ben dat ik nauwelijks nog kan bewegen. Ik voel me erg geïsoleerd door mijn ziekte. Ik ben eraan gewend om een rots in de branding te zijn voor anderen. Nu kan ik soms nauwelijks beslissen wat ik wil eten."

Momenteel neemt de zangeres reguliere medicatie in, volgt ze verschillende homeopathische behandelingen, beweegt ze veel, werkt ze samen met therapeuten en schrijft ze veel muziek om haar demonen te lijf te gaan. "Ik heb de voorbije drie maanden veel liedjes geschreven", vertelt ze nog. "Gemiddeld één lied per dag. Ik moest wel muziek schrijven. Ik had het gevoel dat ik anders van binnenuit zou imploderen."

De zangeres doet er ook alles aan om haar gezin haar leed te besparen. Alanis: "Ervoor zorgen dat mijn kinderen zich geliefd en verbonden voelen is mijn hoogste prioriteit. Mijn echtgenoot krijgt het vaakst mijn grieven te verduren. Soms ben ik zo vermoeid dat zelfs elkaars hand vasthouden al lastig is. Mijn man doet echt zijn uiterste best. Hij is erg begripvol. Hij weet dat er een einde komt aan dit debacle, maar nu zit ik er nog middenin."

"Ik kijk er vooral naar uit om opnieuw mezelf te zijn", benadrukt Alananis. "Veel mensen vragen zich ongetwijfeld af waar de oude Alanis is gebleven. Wel, ze zit hier nog in. Ze heeft enkel even een minuutje voor zichzelf nodig. Ik weet dat er licht is aan het einde van de tunnel en probeer mezelf niet te veel zorgen te maken. Het lukt me wel."