HORST: ‘Draaien op vinyl is elitair’
Vergeet draaien met vinyl: al wat een dj vandaag de dag nodig heeft, is een USB-stick. Waar of niet waar? Vier vinylminnende dj’s op het toonaangevende elektronicafestival HORST over waarom ze wel of niet nog met het zwarte goud rondzeulen.
San Soda, Tako, Jayda G en Nosedrip: vier grotere vinylliefhebbers kon je gisteren op Horst niet vinden. Verrassend genoeg stonden net de twee grootste ‘nerds’, Tako en Nosedrip, zonder platenbak of -zak achter de tafels. Ziggy Devriendt, aka Nosedrip: “Ik verdien geld door muziek van anderen te draaien, en ik vind het dan ook mijn morele plicht om al het geld dat ik daarmee verdien aan platen uit te geven. Maar platen zijn duur, en stel je voor dat je al die jonge dj’s alleen maar op vinyl zouden mogen draaien? Dat zou hun muzikale output enorm beperken. Ik ken er evenwel een paar, jonge gasten die zweren bij vinyl. Maar een aantal doet het puur uit onzekerheid: ze denken dat ze daardoor serieuzer zullen genomen worden. Maar ik vind op vinyl draaien tegenwoordig superelitair.”
Het grappige is dat Devriendt, die overdag werkt in de Gentse platenzaak Music Mania, een gigantische vinylcollectie heeft, maar daar laat hij enkel bij hem thuis een naald over glijden. Als hij op een feestje draait, is het digitaal. “Mijn platen meesleuren om ze te spelen in een dj-booth waarin vaak ook anderen met bier in hun hand staan te dansen, dat is voor mij een no go. Bovendien zijn de meeste muzieksystemen helemaal niet goed genoeg om de kwaliteit van vinyl goed en wel tot haar recht te laten komen. Ik ken in Londen een paar bars met een schier onbetaalbare soundsystem waarop een vinylplaat fenomenaal klinkt. Maar hoe vaak kom je zoiets tegen?”
Anachronismen en een slechte knie
Jayda G is van een heel ander laken een pak. De Canadese speelt funk- en soulklassiekers als was het 1979. Haar zien draaien zónder vinyl zou bijna een anachronisme zijn. En ja, hoor: ze staat met vinyl achter de decks. “Ik verkies vinyl omdat het voelt als een instrument bespelen - ik ben klassiek opgevoed, met piano en viool. Ik vind er ook helemaal niks elitairs aan. Ik draai met platen omdat ik daar gelukkig van word. Punt.”
‘Ik verkies vinyl omdat het voelt als een instrument bespelen - ik ben klassiek opgevoed, met piano en viool’
De Nederlandse dj Tako heeft – eerst zien en dan geloven, maar bon, we geloven voor één keer de geruchten – de uitzinnigste platencollectie van Nederland. We gingen er dus van uit dat hij enkele van die pareltjes tentoon zou spreiden, maar ook nu weer: niets is minder waar. Sinds twee jaar draait hij bijna volledig digitaal. “Toen ik terugkwam van een tour in Australië, was alles helemaal naar de zak: platen, hoezen en platentas. Toen dacht ik: misschien is het een goed idee om op zijn minst mijn zeldzame platen te digitaliseren. Zeker als ik op festivals speel, gebruik ik enkel nog een USB-stick. Op andere plekken combineer ik al eens. Ik heb wel nog altijd enorm veel respect voor mensen die alles met platen doen, want het is een geweldig gesjouw. Ik heb een slechte knie, en dat gaat niet meer. Maar soms word ik het wel beu om steeds op dat kleine schermpje te kijken.”
Volgens de beruchte cratedigger is er weinig verschil in ervaring voor het publiek, maar gaat er wel een deel van de spontaniteit verloren voor de dj. “Mensen willen gewoon dansen, of de muziek nu van een USB-stick komt of niet. Soms denk ik wel: had ik mijn platen nu maar mee. Omdat dat proces veel intuïtiever is. Dat ene b-kantje dat je bijna vergeten was, ga je niet ontdekken tussen die nummers op je schermpje. Maar in feite denk ik dat enkel, als ik vastloop tussen de oneindige digitale files. Eigenlijk mis ik het draaien op vinyl niet.”
‘Dat ene b-kantje dat je bijna vergeten was, ga je niet ontdekken tussen die nummers op je schermpje’
Less is more
Net als het begint te klinken, alsof er binnenkort niemand meer met vinyl draai, lopen we onze landgenoot Nicolas Geysens (beter bekend als San Soda) tegen het lijf. Niet alles wat hij draait, staat op plaat. Maar als het even kan, gaat hij altijd voor the real thing.
“Het heeft mij jaren gekost om op onaangepaste soundsystems met vinyl te kunnen draaien, om er het juiste geluid uit te krijgen. Als je echt professioneel wil zijn, dan doe je een soundcheck voor de avond begint. Ik weet exact hoe ik de platendraaier moet afstellen, en ik neem altijd mijn eigen naalden mee, en freefloats, een soort luchtkussentjes waar je de platentafel op kan zetten. Die lossen samen al negentig procent van de problemen op. Maar vorige week speelde ik in Marrakech en kroop er zand onder de naald. Er zijn altijd omstandigheden die je niet kan controleren.”
‘Ik vind dat helemaal niet erg, als de naald skipt - dan weet je dat er iets aan het gebeuren is’
En daar verontschuldigen clubuitbaters zich dan vaak ook uitvoerig voor. Al is dat volgens Geysens nergens voor nodig. “Regelmatig, als de naald skipt door iemand die tijdens het dansen tegen de dj-booth botst, komen de promotoren naar mij: ‘Sorry, sorry, we zullen hem wegsturen!’ Maar ik vind dat helemaal niet erg: als de naald skipt, dan weet je dat er iets aan het gebeuren is. Hey, we zijn hier allemaal samen om van muziek te genieten, en wat gebeurt, gebeurt. Ik vind het geweldig om een dj een fout te horen maken, en hem daar daarna iets mee te horen doen. Hij kan er tien, vijftien seconden over doen, maar je voelt hem trekken en passen, en als die tracks uiteindelijk samenkomen, voelt het duizend keer keer beter dan een zogenaamde ‘perfecte’ set. Het publiek voelt zoiets. Als iemand met plaat draait, is er continue foutmarge, en dat is net zo leuk. Hoe meer beperkingen, hoe meer creativiteit.”
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
