N-VA laat confederale ambities achterwege in 2018 en 2019
De N-VA-campagne voor 2018 en 2019 zal niet rond het communautaire draaien. Economie, veiligheid en identiteit: dat worden de drie pijlers van die campagne. "We gaan onze tegenstanders geen cadeau doen door vooraf op het confederalisme in te zetten", zegt Bart De Wever in een gesprek met Het Laatste Nieuws.
Dat Bart De Wever partijvoorzitter blijft tot na de verkiezingen van 2019 is geen nieuws. De Wever had eerder al aangegeven dat hij voor een vijfde termijn zou gaan, terwijl de N-VA-statuten niet eens een derde termijn toelaten. “Tenzij je een uitzondering vraagt”, zegt De Wever. “Daarvoor is een tweederdemeerderheid in de partijraad vereist. Wel, die heb ik zaterdag gekregen, met 123 stemmen voor, drie onthoudingen en twee tegenstemmen.” Tot 13 oktober kan er nog een tegenkandidaat opstaan, maar die is hoe dan ook kansloos tegen De Wever, voorzitter sinds 2004.
Nieuwswaardiger is wat Bart De Wever zaterdag zei in zijn lange speech voor de partijraad. Daarin schonk hij klare wijn over hoe hij zijn partij naar de overwinning wil leiden bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 en de federale en Vlaamse verkiezingen van 2019. Zijn publiek stond ervoor open, opgewarmd door een gunstige peiling waarin N-VA ruim 30 procent haalt en alle concurrenten bloeden. “De voorspellende waarde van peilingen is fake”, zegt De Wever. “Maar ik ga daar niet flauw over doen: ik heb liever goede fake dan slechte fake. Er is een psychologisch effect. De ambiance in de partij zit goed.”
Het was zaterdag dan ook een gunstig moment om de partijraad warm te maken voor de strategie 2018-2019. In die partijraad zetelen naar verhouding meer aloude separatisten en communautaire hardliners dan in de echte partijtop. Toch ging de boodschap van De Wever erin als zoete koek. “De drie pijlers van onze campagne worden economie, veiligheid en identiteit. Het sociaal-economisch herstelbeleid van de regering-Michel en de regering-Bourgeois slaat aan. De economie leeft op, bedrijven trekken mensen aan, werknemers houden netto meer over. We investeren in tijden van terreur in een volwassen veiligheids- en migratiebeleid, gesymboliseerd door Jan Jambon en Theo Francken. En we gaan scherpstellen op onze eigen identiteit: hoe willen we samenleven, op basis van welke normen en waarden, en hoe verzoen je dat met massale migratie? Andere partijen blazen daar warm en koud over. Ik zal daar assertief over zijn, zonder valse schaamte over wie wij zijn en waar we voor staan.”
Corebusiness
Drie pijlers dus. De verwachte vierde – het communautaire, de ultieme staatshervorming – komt er niet. Stopt N-VA het confederalisme nog eens vijf jaar in de diepvries? Wordt een autonoom Vlaanderen bijzaak, terwijl dat toch de corebusiness, de ontstaansreden van de partij is? “Nee”, zegt Bart De Wever. “Al onze economische, veiligheids- en identitaire ambities zien we het best haalbaar en het liefst verwezenlijkt in een zo zelfstandig mogelijk Vlaanderen. Alleen heb je daarvoor een tweederdemeerderheid nodig. Gaat het over autonomie, dan hebben we ons lot niet in eigen handen”, legt de N-VA-voorzitter uit.
De Wever: “Voor de campagne vertrekken we vanuit onze eigen sterkte: herstelbeleid, veiligheid, eigen identiteit. We zouden gek zijn mochten we onze tegenstrevers een cadeau doen door te focussen op een ambitie waarvoor we afhangen van de verkiezingsuitslag. Pas op de avond van de verkiezingen zullen we weten hoever onze communautaire aspiraties kunnen reiken. Ik ga niet vooraf in de buitenspelval lopen. Dat zou dom zijn.”
‘Gaat het over autonomie, dan hebben we ons lot niet in eigen handen’
De campagnestrategie van N-VA moet vooral de MR van Charles Michel als muziek in de oren klinken. De Wever schaart zich hiermee loyaal achter het liberale regeringsbeleid van de premier. Mocht hij de communautaire trom roeren, dan brengt hij Michel in verlegenheid tegenover zijn concurrenten van cdH en PS. Tegelijk bespaart hij zichzelf tijdens de campagne de hoon van zijn Vlaamse coalitiepartners CD&V en Open Vld. CD&V zit niet te wachten op een zevende staatshervorming terwijl de zesde nog niet helemaal verteerd is. En Open Vld is een federale partij, niet langer een confederale.
Kortom, door van het confederalisme niet de inzet van de verkiezingscampagne te maken, lijkt N-VA alvast het zekere voor het onzekere te nemen: nog eens vijf jaar aan de macht in een rechts-liberale regering met Vlaams overwicht. Daarmee zou N-VA stevig greep krijgen op de NV België. Of er nog meer in zit, moet blijken op de verkiezingsavond in 2019.