Een anus van asfalt en slecht metselwerk. Koterij. Aangespoeld op de oevers langs een rivier van rioolwater
Dit hele dorp was één grote tumor. Een afrit tussen twee afritten. Veel meer viel er niet over te zeggen. Een anus van asfalt en slecht metselwerk. Koterij. Aangespoeld op de oevers langs een rivier van rioolwater.
In de zomer stond het peil lager en lag een deel van de bedding bloot. Dan stonk het kilometers in de rondte. Af en toe visten ze een lijk uit de sluis. Dronkaards die met hun zatte kloten in het water waren gesukkeld en er later als een opgezwollen zak beenderen werden uitgetakeld. En door niemand werden gemist.
De gezichten van de inwoners waren even grauw als de straatstenen waarover ze schuifelden. Langs rolluiken, leeuwenvlaggen en gesloten gordijnen waarachter oplichtende tv-toestellen hun eigenaren in slaap wiegden. Op weg naar de helwitte tl-buizen van de nachtwinkel, gevolgd door de duisternis van een slechte kroeg. Telkens wanneer ze met hun ogen knipperden werden hun netvliezen overstreken met een nieuw laagje domheid. Stilzwijgend starend in een bodem lauw bier, wachtend op een sluitingsuur dat altijd te vroeg kwam.
Telkens wanneer ze met hun ogen knipperden werden hun netvliezen overstreken met een nieuw laagje domheid
Laat op elke avond haalden jongeren in het park het maximale uit hun verwaarlozing. Een handvol nationaliteiten, lachend en scheldend en spuwend in het oranje schijnsel van een verloren lantaarnpaal. Vulgariteiten over klasgenotes zonder toekomst.
Want het atheneum op de grote baan had niets dan marginalen voortgebracht. Schooiend en doppend en minimumlonen bijeen krasselend, thuiskomend in sociale woningen waar peuters rondkropen tussen lege blikjes en bewusteloze stiefouders. Waar een spoiler meer betekende dan een opvoeding.
Nooit zou hier iets veranderen. Niet ten goede. Niet zolang de oplossing meer dan één ambtstermijn zou vergen. Prestigeprojecten in staal en beton, ja. Dure waardeloosheid. Strontlelijk, maar groot genoeg om een schepen de erectie van zijn leven te bezorgen. Om twee jaar later te zijn verworden tot een openbaar toilet voor straatkatten en arme luizen.
En van luier tot luier bleef iedereen waar hij was. Aangekoekt en vastgeroest. Wachtend op een sluitingsuur dat altijd te laat kwam.