Waarom vakantie niet altijd een goed idee is

Het hoogseizoen is voorbij, dat wordt weer dromen van blauwe luchten en witte stranden. Als we echter de Italiaanse stripgrootmeester Vittorio Giardino mogen geloven, komt van al dat toerisme weinig goeds. De titel van zijn zojuist verschenen omnibus met negatief reisadvies laat wat dat betreft weinig te raden over: Fatale vakanties. In het binnenwerk wordt die onheilstijding volledig waargemaakt. Twaalf strips als afgeronde korte verhalen, die worden bevolkt door luitjes die, zoals ten minste één personage opmerkt, te rijk zijn om sympathiek te kunnen wezen. Ze gaan op safari. Ze vertrekken naar Bangkok, Capri en Venetië, maar altijd buiten het hoogseizoen, dat spreekt.

Tamelijk verveeld zijn ze ook.

Zij: "We hebben genoeg van Sharm-El-Sheikh. Altijd hetzelfde. Dit jaar gaan we naar Phuket."

Hij: "Oh, Phuket? Een prachtig oord. Wij zijn daar drie jaar geleden geweest. Vergeet vooral de Thaise massage niet!"

Ons kent ons, waar ook ter wereld, en wat wordt er een boel kir royal uitgeschonken. Dat is de ironische toon en het vermakelijke timbre in dit boek, maar het aardigst aan deze verhalen is toch wel dat alle personages - man en vrouw gelijk - volstrekt amoreel blijken. Werkelijk iedereen heeft een verborgen agenda. Dat loopt van partners swingen en schaamteloos overspel tot aan een geraffineerd opgezette liquidatie omwille van de levensverzekering, of gewoon uit jaloezie. Wij gewone stervelingen moeten weliswaar het hele jaar ploeteren om een weekje weg te kunnen, de (nieuwe) rijken hebben het heus niet altijd even makkelijk, wil Giardino maar zeggen, met een knipoog. Moeiteloos krijgt hij met al het geëxposeerde vakantieleed een complete omnibus vol. En het loopt zelden goed af.

Klare lijn

Tijdloos, zo mag je dit werk ook noemen. De eerste editie van Vacances fatales verscheen in 1991 bij Casterman, als bundeling van de korte verhalen Vacanze fatali die Giardino speciaal voor het Italiaanse weekblad L'Espresso had vervaardigd. Een tweede album met reisperikelen verscheen in 2003 onder de titel Voyages de rêve, andermaal in het Frans. Flarden doken weleens op in onze stripbladen als Wordt Vervolgd, maar nu zijn beide albums door de Vlaamse uitgeverij Saga uit Zedelgem samengevoegd, en voor het eerst integraal in het Nederlands uitgebracht.

Wat een goed idee. Alleen al omdat Giardino zich zo uitermate behendig toont in de omdraaiing: altijd is er in deze korte verhalen een onverwachte twist, en nog een, en dan nog een. Soms moet je het boek even wegleggen om de clou te vatten. Maar uiteindelijk klopt het altijd, en dan denk je: slim! Citeren uit de wereldliteratuur mag hij trouwens ook graag. Zo vinden we in Fatale vakanties een verwijzing naar Ernest Hemingways jachtverhaal Het korte gelukkige leven van Francis Macomber. Suspense dus, met dat bijltje heeft hij wel vaker gehakt, zoals in zijn detectivestrip Sam Pezzo.

Weliswaar staan deze vakantieverhalen binnen zijn oeuvre op zichzelf, maar wat alle albums gemeen hebben is de zogeheten 'klare lijn'. We kennen dat nog wel van Hergé: heldere vlakverdeling, zeer gedetailleerd en hoogst realistisch. Voor zijn luchtiger werk heeft hij nog een extra element in petto: sensualiteit. Dat was al zo bij de avonturen van het dromerige sexy meisje Little Ego - een hommage aan de Amerikaanse oerstrip Little Nemo in Slumberland van Winsor McCay, die vanaf 1905 paginagroot en wekelijks in The New York Herald verscheen.

Wulpse blikken

Met Fatale vakanties doet Giardino er nog een schepje bovenop. Mediterrane kleuren, wulpse blikken en dito bikini's, mannen met gebronsde torso's, zonder dat het al te plat wordt. Een vleugje olala, dat hij zelf zijn 'sensuele klare lijn' noemt. Zo leven de 'rijken' nu eenmaal, plaagt Giardino op papier. Het uiterlijk vertoon maakt het contrast met hun diabolische zieleleven en decadente gelanterfanter alleen nog maar scherper.

Zij: 'Drinken we een gin?'

Hij: 'Beetje vroeg, schat.'

Zij: 'Van zeelucht krijg je dorst. Heb je ook zo'n zin in wodka?'

Hij: 'Later schat.'

Het is dan een uur of tien 's ochtends. Bij vlagen herinnert dit soort milde humor aan de cartoons van de vorig jaar overleden Peter van Straaten. Een ironische blik op de wereld, daar kun je oud mee worden. Sommige van de hier verzamelde Giardino-verhalen zijn dan al dertig jaar oud, maar daar merk je als lezer helemaal niets van: de recente vertaling is aan het hedendaagse taalgebruik aangepast.

Zo pakt Fatale vakanties uit als de ideale zomerstrip. Voor de thuisblijvers, want dan ben je er toch nog even uit, of voor in je Balinese hangmat. Wel is het zo dat deze hardback op groot formaat met zijn 178 pagina's en bijgevoegd portfolio wat aan de zware kant is. Maar ach, voor de beschreven elite zal dat geen probleem zijn. Die hebben daar zo hun mannetjes voor. En bij ons past deze vrolijke omnibus voor de volgende stedentrip vast nog wel in zo'n even handig als luidruchtig rolkoffertje. Iets meer zeulen, maar daar krijg je als lezer geen spijt van.

Uitgeverij Saga. Hardback. 178 pagina's, plus uitgebreid portfolio, € 34,50