‘The Source’ van jazzlegende Tony Allen: terug naar de roots

De Nigeriaanse drummer Tony Allen stond aan de wieg van de zogeheten afro-beat, die hij begin jaren zeventig ontwikkelde in Afro '70, de band van Fela Kuti. Al sinds het eind van de jaren vijftig leerde Allen (77) het vak door het gretig absorberen van het drumwerk van jazzgrootheden als Art Blakey en Max Roach. Als jazzdrummer kreeg hij in Lagos zijn eerste optredens; zijn unieke polyritmische stijl leerde hij zich zo geleidelijk aan.

De al jaren in Parijs wonende Allen heeft na zijn tijd bij Kuti een breed scala aan muziekstijlen verkend. De laatste jaren is hij zeer productief met zowel eigen werk als met producties in combinatie met diverse grote namen zoals popmuzikant Damon Albarn of technopionier Jeff Mills.

Opzwepende composities

Maar voor een terugkeer naar zijn jazzroots moest worden gewacht tot dit voorjaar, toen hij het mini-album A Tribute to Art Blakey & The Jazz Messengers uitbracht. Die vier bewerkingen van Blakey-klassiekers zijn nu gevolgd door een heus album op het fameuze Blue Note met louter origineel materiaal, duidelijk gespeeld met een jazzinslag.

De robuuste stijl van Allen, die met vier ledematen tegelijkertijd een verschillend ritme kan spelen, overheerst in de vurige, vaak opzwepende composities. De muzikanten om hem heen zijn Frans. Saxofonist Yann Jankielewicz schreef mee aan de meeste nummers, waarin iedereen zijn momentje krijgt. De tuba van Daniel Zinnermann brengt meteen al spanning aan in het openingsnummer Moody Boy. De trompetriffs van Nicolas Giraud in On Fire doen denken aan Dizzy Gillespie, terwijl elders de hardbop van Art Blakey een grote invloed lijkt.

Soms verwijst Allen ook naar muziek van zijn eigen continent, zoals in het swingende Cool Cats. Zo krijgen diverse van Allens bronnen op dit ijzersterke The Source de aandacht die ze verdienen.