Hilde Crevits over de lymfeklierkanker van haar zoon: "Dat was... keihard. Ik kon niet meer helder denken"

In "De rotonde" op Radio 2 ontvangt Christel Van Dyck elke zondag een bekende medemens voor een lang gesprek over "de rotonde van zijn of haar leven", welke wegen ze zijn ingeslagen en waarom. Dat levert dikwijls persoonlijke herinneringen en ontboezemingen op. Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) was er vanmorgen bijzonder openhartig over het moederschap en haar gezin.

Crevits (50) trouwde al jong en kreeg vroeg kinderen. Haar zoon is nu 24 jaar, haar dochter is 22. Kinderen maken je kwetsbaar en doen je ook stilstaan bij de kwetsbaarheid van het leven, getuigde Crevits. Iets wat haar familie dit jaar heeft moeten ondervinden toen bij haar zoon lymfeklierkanker vastgesteld werd.

"Het kwam bijzonder onverwacht", vertelt een emotionele Crevits. "Hij ging naar de arts omdat hij een knobbeltje in zijn hals had. Lymfeklierkanker was het verdict. Het is raar... We wisten dat hij vermoedelijk ziek was, en toch blijf je ergens denken, 'het zal wel goed nieuws zijn'. En dan was het dus slecht nieuws."

"Dat is... keihard."

"Ik kreeg het bericht over de diagnose toen ik midden in een overleg zat met vakbonden en werkgevers. Ik maak zelf weinig scheiding tussen mijn familiale leven en mijn werk, dat komt er soms eens tussen gefietst. Ik moest op dat moment wel dringend bellen om te horen wat het verdict was... (met een krop in de keel) Ik kon niet meer helder denken toen."

"Vroeger zei ik altijd: als er iets met mijn kinderen gebeurt, dan zet ik een stap terug als politicus. Mijn eerste gedachte was nu dan ook: ik stop. Maar dan... dat brengt natuurlijk niks op. Het is mijn zoon die ziek is, het is hij die ertegen moet vechten."

"Het is ook... We hebben ook een kerngezonde dochter. Het is een vreemde situatie die dan ontstaat thuis, een gezond kind, een ziek kind... Het heeft mij geleerd dat je gewoon het best kan voortdoen."

De behandeling was zwaar, met chemotherapie en bestralingen. Altijd was er iemand die met hem meeging. "Vier dagen lang was hij keiziek, daarna was hij een week goed. Voor hem was het mentaal belangrijk dat hij in zijn goede dagen is kunnen blijven werken. Ik heb geleerd dat afhankelijk van persoon tot persoon, van behandeling tot behandeling, werken ook heilzaam kan zijn."

Het gezin heeft die periode heel intens en bewust beleefd. Crevits ging zelf vaak mee naar het ziekenhuis als hij chemo moest krijgen. De ziekte van haar zoon had -hoe vreemd ook- ook een "mooie" kant, merkte de minister. "Ik heb ontdekt hoe fantastisch een gezin is. Hoe aangenaam het is als je mekaar hebt, om mekaar te steunen."

"Je neemt meer tijd, meer tijd dan vroeger, om te genieten van elkaar en van elkaars gezelschap. Tijdens zijn behandelingen in het ziekenhuis hebben we veel andere patiënten gezien, met hen gepraat. Ik heb gezien dat je ook in ziek zijn soms mooie momenten kan vinden. Al blijft het iets wat je niemand toewenst."

Het was niet de eerste keer dat Crevits van nabij geconfronteerd werd met kanker en de kwetsbaarheid van het leven. Haar beide ouders én haar beide schoonouders, kregen kanker. Haar moeder werd voor de tweede keer ziek toen haar zoontje net geboren was. "Dat was een mix van gevoelens."

"Het kan gewoon zomaar op een bepaalde dag tot uiting komen. Ik heb erdoor geleerd dat je bijna op elk moment van het leven bereid moet zijn om afscheid te nemen en door zwaar stormweer te gaan."

Enkele weken geleden kregen Crevits en haar zoon het goede nieuws dat hij genezen verklaard is. "Hij kan nu weer met volle teugen van het leven genieten. (...) Als je op je 24e moet nadenken over de kwetsbaarheid van het leven... Dat is niet evident. Toen ik 24 jaar was, dacht ik dat de wereld aan mijn voeten lag. Ik wens hem toe dat hij dat kan blijven denken."