Een groot onderzoek van Chirojeugd Vlaanderen en Scouts en Gidsen Vlaanderen toonde in 2010 al aan dat 97 procent van de leden van Belgische afkomst is. Enkele allochtone scouts in Antwerpen-Noord vatten nu de koe bij de hoorns. “We gaan met rolmodellen de straat op, in de hoop dat ouders hun kinderen sneller aan ons toevertrouwen als ze zien dat we zelf een allochtone achtergrond hebben”, zegt leider Illias Marraha.

“We werken al langer aan diversiteit”, zegt Jan Van Reusel van Scouts en Gidsen Vlaanderen. “Als we als scouts tegemoetkomen aan andere culturen op het vlak van activiteiten, religie en voeding, dan is dat als instapmodel misschien makkelijker voor allochtone ouders. Zo kan de diversiteit ook vanuit de andere richting groeien.”

Kortom: de Antwerpse groep zal in de eerste plaats vooral voor allochtonen zijn, om daarna door te groeien naar een multiculturele groep. “Dat is geen apartheid, iedereen is uiteraard welkom. Maar het kan geen kwaad om de dingen een keer om te draaien.”

Waarom vinden allochtonen de weg niet naar de Vlaamse jeugdbeweging? “Daar is geen simpel antwoord op, maar volgens ons ligt het vaak aan communicatie. Veel allochtone ouders zijn niet vertrouwd met het concept van een wekelijkse jeugdbeweging. Dit project kan een eerste stap zijn om hen een veilig gevoel te geven.”

Blanke leiding

De Beringse politica Meral Özcan (Groen) schreef dit weekend haar zoontje Mikail in bij de Chiro in Beverlo. Een tijd geleden schreef ze een open brief om de allochtone gemeenschap aan te sporen kinderen naar de jeugdbeweging te sturen. “Van de zestig kinderen in Beverlo waren er amper drie met een kleurtje, in Beringen geen enkel. De leiding post wel briefjes in de bus, maar dat werkt niet bij allochtone ouders die de traditie van een jeugdbeweging niet kennen. Toen ik op Facebook postte dat mijn kind bij de Chiro ging, kreeg ik veel vragen. Ik heb het gedaan omdat mijn zoon dan leert spelen met kinderen die niet in zijn directe omgeving wonen. Samen spelen is de eerste stap naar beter samen leven. De allochtone gemeenschap beseft vaak niet wat voor een meerwaarde een jeugdbeweging kan bieden. Ze maken zich zorgen: ‘Eet mijn kind daar wel halal? Doen ze geen spelletjes die botsen met mijn religie?’ Het heeft te maken met onwetendheid, want in Turkije is de jeugdbeweging niet zo populair. Daarom kan het Antwerps experiment iets in beweging zetten.”

Ook Saida El Fekri van het Platform Allochtone Jeugdwerkingen denkt dat het scoutsproject een brug kan slaan. “Kinderen krijgen meer respect voor elkaar als ze ook na school met elkaar spelen. Als allochtone ouders zien dat de leiding niet alleen blank is, helpt dat de drempel wegnemen.”