'Gert Late Night': de zoveelste roemloze poging tot een goede Vlaamse laatavondtalkshow
Gert Late Night is de zoveelste roemloze poging tot een goede laatavondtalkshow op de Vlaamse televisie. En dat ligt zelfs niet alleen aan James Cooke.
We hadden nochtans goede hoop. Een betrouwbare collega zei ten tijde van seizoen één dat er in Gert Late Night tenminste íéts gebeurt, in tegenstelling tot het eerder slaapverwekkende Van Gils en gasten. Bovendien: elk programma dat zo'n uiteenlopende groep gasten – van Gwendolyn Rutten tot Astrid Bryan – op de zetel van een jacht laat neerploffen, moet wel iets boeiend opleveren. Toch?
Mis. Akkoord, er gebeurt iets in Gert Late Night – begin deze week was er zelfs een Twitter-rel toen een pedofiel voet aan boord zette van de Evanna – maar spannend kun je het bezwaarlijk noemen. We moesten toekijken hoe James Cooke paradeerde in een onesie en in een niet-zo-recordtempo lasagne naar binnen schrokte. We zagen Cath Luyten met een bus rijden op een verlaten parking (geeuw) en Sam Gooris in tirolerkleding (shocker).
Verhulst en de zijnen proberen wel om hun drijvende praatbarak met de nodige actua te doorspekken. Zelfs met thema's die er daadwerkelijk toedoen, zoals het faillissement van de vleesindustrie en vrouwen die zich betast voelen op festivals. Maar moet het allemaal zo ondraaglijk licht en gehaast?
Je moet aanvoelen wanneer je moet doorvragen en de flauwe moppen even laten varen
Want daar ligt net een gat open. Een laatavondtalkshow die het evenwicht vindt tussen snedige actua en een luchthartige toon, moet zowat de heilige graal zijn in televisieland. Maar dan moet je wel aanvoelen wanneer je moet doorvragen en het salvo aan flauwe moppen even moet laten varen.
Jongens onder elkaar
Niemand zegt dat je belerend moet doen als Sergio Herman zegt dat hij 110 kilometer per uur reed waar hij 50 mocht, maar op een vergoelijkend jongens-onder-elkaarsfeertje zitten we evenmin te wachten. (“Ben jij altijd burgerlijk gehoorzaam, Gwendolyn Rutten? Zo saai.”) Na het relaas van de pedofiel zag Verhulst dat zijn 'gasten kookten', om vervolgens fijntjes te stellen dat hij 'hun mening niet ging vragen'.
Terwijl zulke tussenkomsten net het verschil kunnen maken. En de illusie doorprikken dat de BV's daar niet enkel in de zetel zitten om hun nieuwe collectie te komen showen (Astrid Bryan) of reclame te maken voor hun nieuwe programma's (zowat al de rest).
Een andere betrouwbare collega zei gisteren dat het elke aflevering wel een béétje beter wordt. Dat er 'tenminste progressie in zit'. Klopt. Het stukje over overmatig drinken was bijvoorbeeld sterk. Maar zulke goede momenten raken dan weer ondergesneeuwd door de batterij flauwe items. Filmpjes waarin Sven De Ridder twijfelt of hij nu wel of geen eitje zou nemen bij het ontbijt zijn géén spannende televisie.
Lichtpunt in de duisternis: de videofragmenten waarin sidekick James Cooke in bed kruipt bij zijn gasten. Nooit gedacht dat we ‘lichtpunt’ en ‘James Cooke’ in een en dezelfde zin zouden gebruiken, maar de intieme interviews met Sergio over het verlies van zijn ongeboren kind en met Astrid Bryan over haar scheiding blijven tenminste hangen.
Maar nee, de heilige graal van het Vlaamse televisielandschap dobbert niet in de haven van Antwerpen. “We zijn echt kinderlijk aan het worden van die boot.” Zonder het zelf te beseffen vatte gast Pedro Elias ons idee over Gert Late Night samen in de uitzending van dinsdag. Het Vier-gezicht zei het al grappend. Wij zijn bloedserieus.