Sergio Herman sprak openhartig en het werd bij wijlen emotioneel. "Het is een soort van sluipmoordenaar die langzaam opkomt. In het begin heb je het niet in de gaten", vertelt hij over de alzheimer van vader Ronnie. "Op een gegeven moment moest hij koken voor Kerstmis en hij wist niet meer hoe hij de soep en saus moest maken, terwijl hij mij alles geleerd heeft. Dat was voor mij hét signaal: dit is niet goed, we moeten hem laten onderzoeken."

Ronnie bleek frontaalkwabdementie te hebben waarbij de voorste hersenkwabben verteerd worden door het lichaam. Net die helften sturen en coördineren alles, bijvoorbeeld om je kleren aan te trekken. "Een harde klap voor ons", aldus Sergio.

"Mijn vader heeft het in het begin wel gevoeld en beseft. Mijn vader en moeder gingen vaak op vakantie en hij regelde dan álles: koffers op de band zetten, paspoorten regelen, enz. Toen de ziekte naar boven kwam, deed hij niets meer. Hij stond gewoon te staren. Hij wist niet meer hoe hij dat moest doen. Hij leefde echt in zijn eigen wereld. De laatste 3-4 jaar heeft hij ook niets meer gezegd. Hij bleef wel vriendelijk en positief. Sommigen worden agressief. Dat was voor ons een troost."

Alzheimer kan erfelijk zijn en je kan bijvoorbeeld op een verhoogd risico getest worden. Sergio wil het echter niet weten. "Ik zie dat niet zitten... (stilte) Ik ga het gewoon ondergaan als het zover zijn. Als ik dat zou weten, zou ik niet meer gerust kunnen leven. Ik zou weglopen."