Werkloos worden brengt minder op, terwijl je als werkloze wordt opgejut om weer aan de slag te gaan. Niet zo bij burn-out: dat valt in de sfeer van de onaanvechtbare expertise van geneesheren. Gewoon onbetaald thuisblijven omdat men tijdelijk geen zin heeft om te werken. Waarom doet men dat niet? Omdat men dan geen inkomen heeft. Burn-outs zijn spectaculair gestegen omdat men kan pauzeren mét een inkomen, niet omdat er meer stress is op het werk.

Let wel, de meerderheid van de burn-outs zijn heel echt en heel erg. Maar voor alle werknemers zou het beter zijn dat ze een inkomen zouden krijgen als ze een tijd willen pauzeren, zonder dat de toverpen van de geneesheren daar aan te pas moet komen.

Coaching doen we in onze maatschappij al heel veel. Mama’s en papa’s worden bijgestaan door Kind en Gezin. In de kinderopvang helpen de medewerkers niet enkel de kindjes maar ook de ouders. Op school zijn er niet alleen leerkrachten die de leerlingen proberen bij te brengen hoe ze hun leven moeten organiseren, er komen ook specialisten aan te pas, die onder meer ook ouders proberen te helpen betere ‘coaches’ te worden voor hun kinderen. Bij de scouts, Chiro en KSA krijgen de jongeren coaching, in sportclubs en fitnesscentra gebeurt het eveneens. Wanneer men gaat werken is er niet enkel de vakbond om werknemers bij te staan, in veel bedrijven zijn er ook uitgebouwde HR-afdelingen die zeer ver gaan in het begeleiden van de medewerkers en hun managers. Werklozen worden bijgestaan door de VDAB en de RVA, en ook interimfirma’s doen aan coaching voor hun mensen. Daarnaast zijn er honderden organisaties die hulp bieden op vele vlakken: budgetbegeleiding (OCMW’s), racisme, zelfdoding, enz. Misschien zou de overheid wat structuur mogen brengen in dat aanbod van individuele begeleiding vanaf de wieg tot aan het graf. Dat zou een grote meerwaarde zijn voor onze samenleving.

Een organisatie die waakt over de geestelijke gezondheid van werknemers, ongeveer zoals de huidige regering die wil oprichten, bestaat al sinds 1996, met name IDEWE. Maar die is vermoedelijk aan de aandacht ontsnapt.

Af en toe een half jaar of meer een pauze nemen als werknemer zonder zich ‘ziek’ te moeten laten verklaren en toch niet terugvallen op nul inkomen. Wat een zegen als dat zou mogen! Dan zouden we tien keer minder burn-outs hebben als nu.

Vervangingsinkomens omvormen tot basisinkomen: dat is de oplossing.