Decenniumdoelen2017 confronteert het Vlaamse en federale beleid al sinds 2007 met de resultaten op het vlak van armoedebestrijding. De groep hanteert daarbij 10 armoedebarometers die 6 doelstellingen meten op het vlak van wonen, gezondheid, onderwijs, inkomen, werk en samenleven.

De 6 doelstellingen zijn opgesteld in 2007. Maar volgens Decenniumdoelen2017 heeft 10 jaar armoedebeleid weinig verbetering gebracht. Die conclusie is des te opvallender omdat volgens de armoedevereniging de globale welvaart en het globale vermogen in België de laatste 10 jaar zijn toegenomen.

Decenniumdoelen2017 ziet een beleid dat zich almaar meer afzet tegen armen en hen zelfs met de vinger wijst. Lees hieronder de bevindingen van Decenniumdoelen2017.

Op 10 jaar tijd zijn er nauwelijks 30.000 armen minder. Een halvering had een vermindering van 346.500 mensen moeten betekenen. Ouderen gaan erop vooruit. Eenoudergezinnen en gezinnen met een migratieachtergrond gaan erop achteruit. De kinderarmoede steeg van 7 procent in 2008 tot 12 procent in 2015.

De afstand van de sociale minima tot de armoedegrens is na 10 jaar nagenoeg gelijk gebleven. Wie werkloos is krijgt het minst (- 30 procentpunt), daarna volgt de leefloner (- 23 procentpunt). De ouderen krijgen iets meer, maar zitten nog altijd veraf van de armoededrempel (- 16 procentpunt). 

Het aantal gezinnen dat geen inkomen heeft uit betaald werk blijft sinds 2006 schommelen rond 8 procent. Jongeren, laaggeschoolden en mensen met een migratieachtergrond blijven achter op de andere groepen. Laaggeschoolden hebben al 10 jaar de laagste werkzaamheidsgraad.

De laaggeletterdheid en laaggecijferdheid zijn toegenomen tot 17 procent. De kloof tussen laaggeschoolden en hoger opgeleiden zorgt voor een structurele achterstand op de arbeidsmarkt en dus ook voor armoede. Het beleid op het vlak van onderwijs houdt te weinig rekening met de sociaal zwakkere leerlingen.

Het aantal sociale huurwoningen is sinds 2006 met meer dan 13.000 gestegen. Maar dat aantal ligt veraf van de 75.000 sociale woningen die vooropgesteld waren in het Decenniumdoel.  Sinds 2008 is het aantal sociale woningen per 100 huishoudens amper gestegen met 0,08 woningen.

Almaar mensen die leven in armoede of rond de armoedegrens voelen zich ongezond, van 13 procent in 2006 tot 17 procent in 2015. Tegelijker stijgt het aantal mensen die hun zorg uitstellen om financiële redenen. Ondanks de maatregelen in de gezondheidszorg ziet Decenniumdoelen geen vooruitgang.

Het aantal mensen dat geen week buitenshuis vakantie kan nemen stijgt met 4 procentpunt tot 19 procent. Andere indicatoren voor het verenigingsleven tonen enige beterschap, maar globaal blijkt dat wie leeft in armoede minder mogelijkheden heeft om deel te nemen aan de samenleving.

Het Decenniumdoel, een inclusieve samenleving, wordt niet behaald. Integendeel, alles wijst op een verdere polarisering tussen mensen die vertrouwen en die wantrouwen, tussen mensen die willen samenleven en mensen die niet met hen willen samen leven.