Plasticafval vervuilt nu ook Noordelijke IJszee

Onderzoekers van de Britse Exeter University hebben blokken polystyreen, ook gekend als piepschuim, aangetroffen in gebieden die honderden kilometers ver van land liggen. Het team kon de Noordelijke IJszee veel verder verkennen dan eender welke andere expeditie die hen voorging, omdat het gebied door de smelting van het zee-ijs nu veel toegankelijker is.

Plasticafval breekt af in 'microplastics'. Deze microscopisch kleine stukjes plastic worden opgegeten door onder ander krill en plankton en belanden zo in de voedselketen. "De vondst van dergelijke stukken afval is een verontrustende aanwijzing dat door het smeltend ijs een hoog niveau van vervuiling naar deze gebieden afdrijft. Dat is mogelijk erg gevaarlijk voor het wild van de Noordpool," zegt mariene bioloog Tim Gordon. "De Noordelijke IJszee werd vroeger het hele jaar rond beschermd door een laag zee-ijs.  Nu dat ijs wegsmelt, zal deze omgeving voor het eerst in de geschiedenis blootgesteld worden aan commerciële visvangst, scheepvaart en industrie," gaat hij verder. "We moeten ernstig nadenken over de manier waarop we de dieren van de Noordpool kunnen beschermen tegen deze nieuwe bedreigingen. Op die manier geven we hen kans om zich aan te passen en te reageren op hun snel veranderende habitat," vertelt hij aan The Telegraph.

Het team nam ook stalen om te onderzoeken hoe groot de concentratie microplastics in het water van de Noordelijke IJszee precies is. Die worden nu onderzocht in het laboratorium.

De plasticvervuiling is ondertussen zo ernstig dat wetenschappers vrezen dat het plastic een nieuwe permanente laag zal vormen in de fossiele lagen. "Vele rivieren die uitkomen in de Noordelijke IJszee zijn een bron van plasticvervuiling, maar plasticafval zit letterlijk vast in het ijs," zegt dr. Ceri Lewis van de universiteit van Exeter. Zij vreest dat de hoeveelheid microplastics op de Noordpool zich zal blijven opstapelen.

Daarnaast wil het team ook te weten komen welke impact lawaaihinder van menselijke oorsprong heeft op het zeeleven en de zoogdieren van de Noordpool. Met onderwaterluidsprekers en microfoons onderzochten ze hoe geluid door de poolzeeën reist en wat het effect is van het verlies van zee-ijs.

"Deze opnames zullen ons helpen begrijpen hoe menselijke activiteiten het geluidspanorama van de Noordpool in de zomer beïnvloeden en vaststellen wat het succes van toekomstig lawaaibeheer zal zijn in deze unieke akoestische wereld," zegt professor Steve Simpson, expert bioakoestiek en geluidshinder aan de Exeter University.