Toen hij nog bedrijfsleider was, zocht hij een rechterhand. Uit alle kandidaten kwam een vrouw van dertig met veel relevante ervaring als beste uit de selectie. “Ze had een vriend en ging trouwen”, zegt hij. “Ik vroeg haar of ze kinderen wilde. Ja, zei ze, drie kinderen. Het was niet elegant van mij, maar ik antwoordde: dan kan ik niets met u doen. Ze was verbaasd en ik begreep haar reactie, maar ik zei haar: als je voor zo’n functie kiest, dan kan ik u geen drie-vier-vijf maanden missen in een jaar. Het is te veel verantwoordelijkheid. Ik kan u ook niet vervangen door een interim.”

De vrouw is kwaad weggegaan en de bedrijfsleider moest opnieuw beginnen met de procedure. Een moeilijke situatie, noemt hij het. “Ofwel heb je opvang voor de kinderen, ofwel is er een probleem, want als je 4-5 maand afwezig bent, dan ben je niet vervangbaar. Als bedrijfsleider moet je ook denken aan de toekomst van het bedrijf.”

Nochtans mag het niet, vrouwen vragen naar hun kinderwens. “Dat is gewoon discriminerend”, zegt Ann Vermorgen, nationaal secretaris van vakbond ACV en voorzitter van de SERV (Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen). "Men mag de vraag niet stellen en men moet er ook niet op antwoorden. De enige situatie die ik mij kan indenken waarin het wel zou kunnen, is als er gevaar zou zijn voor het ongeboren kind in de functie, denk aan werk in een labo bijvoorbeeld”.

Om deze vormen van discriminatie op de werkvloer tegen te gaan, lanceert de Vlaamse overheid de campagne ‘Het is gauw gebeurd”, die aantoont hoe sommige vragen en opmerkingen, hoewel niet altijd slecht bedoeld’, toch het verkeerde effect kunnen hebben. Wie te maken krijgt met discriminatie op basis van geslacht, huidskleur, leeftijd, … kan dit melden aan een vertrouwenspersoon op het werk of een klacht indienen bij het Meldpunt Toezicht en Handhaving, bij een meldpunt van de vakbond, of bij Unia.