Onze F1-verslaggever in Maleisië: "Iedereen heeft hier gezien wat Stoffel heeft gedaan"

->Vrijdag 29 september - 20.35u *Jammer "

Sportjournalist is een fantastisch beroep", zei een ervaren collega me ooit toen ik als broekje in het vak begon. "Alleen jammer dat je af en toe moet schrijven." Ik denk nog vaak aan zijn wijze woorden. En ondervind het nu aan den lijve. Wat lang in de paddock blijven slenteren, vandaag. Veel gekletst want veel hete hangijzers: de ingenieur die bij de FIA is opgestapt en wellicht naar Renault gaat (zie dagboek gisteren), Alonso die nog altijd zijn contract niet heeft verlengd, Hamilton die tussen de regels laat lezen dat hij aan zijn pensioen begint te denken. Vandaar: eigen schuld, dikke bult. Pas nu heb ik het allemaal in mijn toetsenbord geramd en is het eindelijk tijd om hotelwaarts te gaan. De perszaal is ondertussen bijna helemaal leeggelopen, zie ik.

Het is een klassieke agenda sinds de allereerste keer dat ik naar hier kwam: 's avonds van circuit naar hotel, snelle douche en gaan eten. En hier in Sepang betekent dat: restaurant Roi Roi. Minstens de helft van de tafeltjes zijn bevolkt met collega's. Zou het er iets mee te maken hebben dat dit een van de weinig plekken is waar er bier wordt geserveerd? Ooit eens gevraagd trouwens, aan de dochter des huizes, de enige die wat Engels praat, in een soort codetaal van aparte woorden die je dan zelf in een logische zin moet gieten: hoe dat komt dat bier hier wel kan. Ik had het zelf kunnen verzinnen, eigenlijk. "We zijn Chinees en dus geen moslim", zei ze. In Maleisië is er inderdaad een stevige Chinese insijpeling.

Uit het onleesbare menu kies ik een prentje dat op rundsvlees lijkt. Blijkt het struisvogel. Lekker. En gezellig. Hier zit je met een zevental collega's rond een grote tafel, en iedereen drinkt of eet maar wat hij wil. Weinig of veel. Vanavond is dat eerder veel, voor sommige collega's, merk ik. Normaal. Morgen begint de derde vrije training van het weekend pas om 14u. We kunnen dus uitslapen. Leuk: of ik nu vier gerechten neem of eentje, twee biertjes drink of eentje, de rekening is altijd honderd twintig ringit. Makkelijk. Peperduur naar Maleisische normen, want omgerekend in de buurt van 30 euro -tenminste toch als ik goed gerekend heb bij de cashautomaat. Opgesplitst is dat dan ongeveer 5 euro voor het eten en 25 voor het bier, waarvan de prijs blijkbaar iedere dag wijzigt. Zouden ze de prijzen opvijzelen als de formule 1 langskomt? Ach ja. In Montreal of Melbourne of Spa heb je een hoofdschotel voor dat geld.

Trouwens, over bier gesproken, ik heb me ooit laten vertellen dat het een diuretisch product is. In mensentaal: je moet er snel van naar het toilet. En bij Roi Roi is het toilet in de ...keuken. Inderdaad, niet meteen de normen die de Belgische voedselinspectie hanteert. Anderzijds: in achttien jaar grand prix van Sepang en evenveel jaar 's avonds eten bij Roi Roi, nog nooit een collega ziek gezien. En het ook zelf altijd overleefd. De koks lachen eens als ik een foto neem, wellicht ben ik niet de eerste westerling die dat doet. Maar ik kwam dus voor het toilet, en daar is het altijd uitkijken. Slipgevaar, ja. Spiegelglad. Komt door het doorspoelsysteem dat ze hier hebben: manueel. Gewoon een klets water op de lichaamsinhoud waarvan je zopas afscheid hebt genomen...

Aan het einde van de avond zijn we het allemaal eens, de collega's uit Engeland, Brazilië, Portugal en Australië rond de tafel: we zullen dit oord midden. Dit is inderdaad de allerlaatste grand prix van Sepang, want de Maleisische overheid wil het (peperdure) formule 1-contract niet verlengen. Jammer.  

De paddock oogt desolaat als ik aankom. Leeg, met uitzondering van twee lokale jongens die een berg foto's van elkaar maken bij het circuitlogo. Ik loop even tot bij McLaren en bots op Mikaël. Hij is de man die helmenfabrikant Bell weer op de kaart heeft gezet in formule 1. "Weer", want in de jaren zeventig reed iedereen met een "Bell" op het hoofd. Later kwamen er andere merken, was er vooral ene Michael Schumacher die een deal sloot met het Duitse merk Schuberth, en zo deemsterde Bell wat weg.

Het was buiten Mikaël gerekend. Eigenlijk was hij technieker, moest tijdens de grand prix de helmen in orde houden van de coureurs die het merk trouw waren gebleven. Maar Mikaël wilde meer. Zei tegen de Hamiltons, Alonso's en Rosbergs 'toe probeer eens een helm van mij', en ze stapten over. Zodat Bell opnieuw regeert in Formule 1. Niet langer technieker maar ook pr-man en verkoper, nu: dat Mikaël Aumento een van de gezelligste peren in de paddock is, helpt natuurlijk ook. Socialer vind je niet. Iedereen kent Mikaël, ook wie niets met helmen te maken heeft. Iedereen heeft hem graag. En als hij iets doet, dan gaat hij ervoor.

Ook buiten de Formule 1. Vond hij dat zijn voetballend zoontje en diens vriendjes best wat meer gerichte en gepersonaliseerde training konden krijgen, dus stond hij aan de bakermat van Belgium Specific, een voetbalacademie voor jonge spelers die zich willen perfectioneren. Momenteel ontfermen zich daar in Tubeke acht trainers al over dik 140 spelertjes, vertelt Mikaël me terwijl hij nog vlug checkt of de helm van Stoffel helemaal in orde is voor de derde training, die zo meteen begint. En ja, natuurlijk is Real Madridfan Fernando Alonso peter van Mikaëls voetbalacademie.

De derde training zit erop. Sterk werk van Stoffel. Tiende tijd en vooral twee tienden sneller dan teamgenoot Alonso. Ik vraag me af of onze landgenoot nu ook de nieuwe onderdelen heeft die gisteren alleen voor Alonso waren, want ben dat daarstraks niet meer te weten gekomen. Maar neen. Stoffel rijdt nog altijd met de oude specificaties, hoor ik later. Het maakt zijn tijd des te sterker. Ja, het is niet meer dan een vrije training, akkoord. Maar geloof me: jongens als Alonso proberen altijd sneller te zijn dan hun teamgenoot. Dat is deze keer dus niet gelukt. Zoals de jongste tijd almaar vaker gebeurt. Ik krijg bericht van een vriend die technisch zeer beslagen is en thuis voor het scherm ondertussen met allerlei apps en sites de sectortijden analyseert: "Stoffel is zeer sterk bezig.".

Belgische supporters in Sepang, ze zijn er. Helemaal tot de andere kant van de wereld gereisd. Op een van de twee driekleuren staat "Stoffel Vandoorne". "Die vlag heb ik al eens ergens langs een circuit gezien", denk ik. Ik loop naar de paddock en net op dat moment komt Sebastian Vettel uit de garage. De televisieploegen lopen met hem mee, de fotografen ook. Maar de Duitser wil niets zeggen als hij een micro onder de neus krijgt. Te ontgoocheld. In de derde vrije training ging zijn motor kapot en het ding was net op tijd vervangen voor de kwalificaties. Maar dan ging de nieuwe turbo meteen nukken en kwam Vettel niet meer buiten. Resultaat: hij begint morgen vanop de laatste rij aan de koers. Slecht nieuws voor het kampioenschap, want nu kan Hamilton nog verder uitlopen.

Onder het interviewtentje waar de coureurs na de kwalificaties langs gaan, moet Stoffel zijn verhaal blijven herhalen. Alle televisieploegen willen een reactie. De West-Vlaming heeft immers indruk gemaakt. Zevende tijd, zijn beste kwalificatie sinds hij in formule 1 rijdt. En dat met de McLaren, op een circuit waar iedereen vreesde dat de Hondamotor een te grote handicap zou zijn. Maar blijkbaar zit het chassis wel zeer goed in elkaar en maakt Stoffel veel goed in de bochtige gedeelten. Ook belangrijk, hier: de banden op de perfecte temperatuur krijgen om er alles uit te halen. Daar is Stoffel dus beter in geslaagd dan Alonso, die tiende is. Op, jawel, alweer twee tienden -opvallend veel. Ik loop naar de hospitality van McLaren. 'Hola', zeg ik tegen vader Vandoorne, maar dan in het West-Vlaams, 'ouw zekre' klinkt dat dan ongeveer. We zeggen het niet maar weten het: als je dit kunt tegenover iemand als Alonso, dan ben je goed bezig. En is het wachten op een topauto om echt mee te spelen. De McLaren-Renault van 2018, misschien?

Maar de Belgische delegatie in Sepang kan niet verder wegdromen: we moeten uit de weg voor Fernando Alonso die aankomt. Want die is zichtbaar niet blij. En dan kijk je beter uit. In Singapore, na zijn opgave, trapte hij een gat in de muur van zijn kamertje, woest als hij was. De Spanjaard loopt ons straal voorbij, gunt ons geen blik, hoewel we daar alleen staan. Zo is dat in formule 1: de eerste man die je moet kloppen is altijd je teamgenoot. Niemand die dat beter weet dan Fernando. Zoals ex-coureur Gerhard Berger het zegt. "Vergeet al die onzin van coureurs die zeggen dat ze graag een snelle teamgenoot hebben, omdat ze dan gemotiveerder zijn. Een coureur wil maar één ding: een ploegmaat die twee seconden trager is. Waarom denk je dat Senna me zo graag als teamgenoot had..."

En ik, ik ben een beetje kwaad op mezelf als ik terugloop naar de perszaal. Dat ik geen foto genomen heb van het tafereel, de spanning op het gezicht van de Spanjaard, die ingetogen woede, ingefluisterd door ontgoocheling... Mooi toch, formule 1.

De enige die nooit enthousiast doet over een prestatie die op iedereen indruk maakt, is Stoffel zelf. Hij vindt het gewoon 'goed', wat hij vandaag heeft laten zien. Geen woord hoger of lager dan we gewoon zijn, tijdens de 'Meet the Team', de zaterdagse persconferentie van McLaren. Het is de juiste attitude. Niets dat meer tienden van seconden kost in formule 1, dan je laten meeslepen door je emoties. Zowel positieve als negatieve gevoelens kosten scherpte.

Maar de West-Vlaming heeft wel degelijk een heel sterk optredentje weggegeven. "Wie de formule 1 goed kent, weet het best wel hoor", zegt mijn collega Gaetan Vigneron van RTBF me stil en samenzweerderig, tijdens de Meet the Team. "Iedereen heeft hier gezien wat Stoffel gedaan heeft." Klopt. Net zoals iedereen bij McLaren weet dat Stoffel niet dezelfde auto had als zijn teamgenoot: de nieuwe onderdelen zitten altijd nog alleen maar op de auto van de Spanjaard. Pas in Japan, volgende week, krijgt onze landgenoot ze ook. En wat we morgen mogen verwachten? Als alles normaal verloopt, niet veel, volgens Stoffel.

"Ik denk dat we het beste gezien hebben. De McLaren is immers beter in één ronde dan over langere afstand. Het zal zeer moeilijk zijn om die positie te houden in de koers. Anderzijds: ik mag eindelijk toch eens starten op een positie van waaruit je een beetje kunt meeracen. Ik ben in ieder geval zeer blij met de kwalificaties: het voelde van begin tot einde goed aan. Gisteren was ik niet tevreden over de auto, maar vandaag was ieder detail dat ik aan de afstelling veranderde een verbetering. Het was ...goed, ja."

Naast Stoffel zit Fernando Alonso. Professioneel is hij toch wel. Absolute top, die Spanjaard. Van de gram is niets meer te merken. Hij maakt zelfs grapjes als een journalist aan Stoffel vraagt wat hij vond van de prestaties van de jonge Fransman Pierre Gasly, die hier zijn eerste grand prix rijdt. Stoffel valt uit de lucht, "heu, de hoeveelste tijd heeft Gasly gereden?" Waarop Alonso met brede glimlach: "Je moet je beter voorbereiden op dit soort feestjes, hé jongen. Dit is hier serieus hoor..."