"Bij veel clubs zou men zeggen: 'die man moet verzorgd worden'. Maar Sá Pinto lijkt als twee druppels water op Standard"

Veel woorden wilde hij er vrijdagmiddag niet meer aan vuil maken. Er is al veel gezegd en geschreven over het gedrag en het temperament van Sá Pinto. Volgens de ene overdreven, volgens de andere één en al passie. Dat hij voor zijn sprint richting Mpoku na diens 2-1 een schorsing riskeerde, zorgde bij de Portugees wél voor wat wrevel. "Het was alleszins een verrassing. Ik toonde toch geen gebrek aan respect? (zelfverzekerd) Ik had niet anders verwacht dan de vrijspraak. Ik vind het doodnormaal dat ik op de bank zit in Anderlecht. Conte, Simeone, Mourinho: ze hebben allemaal al gedaan wat ik vorige week deed. (grijnst) Misschien mogen zij dat wel? Emoties zijn net het mooie aan voetbal en dat zal nooit veranderen. Net zomin als mijn persoonlijkheid."

En die persoonlijkheid past volledig bij Standard, vindt Jef Brouwers. "Pas op, ik zou zijn gedrag niet als voorbeeld naar voor schuiven in de cursus van de Pro License", aldus de sportpsycholoog. "Kijk: heel veel coaches bouwen hun successen - of hun mislukkingen - op basis van één overtuiging. Sá Pinto heeft met die passie en grinta zijn eigen merk gecreeërd. Wat werkt, blijf je ook proberen. Hij vaart het best bij dit systeem. (lacht) Bij veel clubs zou men zeggen: 'die man moet verzorgd worden'. Maar Sá Pinto lijkt als twee druppels water op Standard. Dat passionele is geïntegreerd in de clubcultuur. En vorige week tegen Lokeren is hij er ook in geslaagd om zijn ploeg op te peppen. Ze zijn blijven spelen tot het bittere einde."

Brouwers begrijpt ook dat Standard in beroep ging tegen het schorsingsvoorstel voor de Portugees. Een trainer in de dug-out of in de tribune kan een wezenlijk verschil maken. "Het is inderdaad helemaal anders als je langs de lijn staat of in de tribune zit. Van op de bank kan je gemakkelijk dingen bijsturen tijdens de wedstrijd. Stel je voor dat je dat moet doen van een paar honderd meter verder. De kans is al groot dat de spelers je niet horen. Je wordt als trainer dan eigenlijk gedegradeerd tot toeschouwer. Tot iemand die zomaar iets roept. Je kan je niet onderscheiden. Je verhindert 'de baas' eigenlijk om zijn werk te doen. Ik vond dat beroep dus zeker terecht. Geen enkele club is ongevoelig als zijn coach naar de tribune verwezen wordt. Dan kan je nu eenmaal geen rechtstreekse bijdrage leveren in het heetst van de strijd. En net dat is essentieel in je rol als trainer. Ook voor de spelers van Standard is het een goede zaak. De aanwezigheid van Sá Pinto kan voor hen het groepsgevoel versterken."