Tot vijf maanden in het universitair ziekenhuis van Charleroi, gemiddeld drie à vier weken (soms het dubbele) in dat van Brussel en tussen de drie weken en een paar maanden in dat van Gent. In veel ziekenhuizen heb je maar beter geduld als je een MRI-scan moet ondergaan. Die wordt gebruikt om de oorzaak te vinden van bijvoorbeeld een pijnlijke knie of rug, maar ook bij kankerpatiënten of mensen met epilepsie.

“Jaar na jaar vragen specialisten meer scans aan”, zegt Johan de Mey, radioloog van het UZ Brussel. “Omdat het vaak de beste manier is om een goed zicht te krijgen op het probleem.” Maar ook omdat de patiënt tijdens zo’n onderzoek, met radiogolven in plaats van röntgenstralen, niet wordt blootgesteld aan schadelijke straling.

Desondanks besliste de overheid vorig jaar om zeventien MRI-scanners uit roulatie te halen. Minister van Volks­gezondheid Maggie De Block deed dat omdat ze geen vergunning hadden, terwijl de ziekteverzekering de behandeling wel terugbetaalde.

Volgens de radiologen heeft die beslissing nu voor een ­tekort gezorgd. “We doen er alles aan om iedereen zo snel mogelijk te onderzoeken”, zegt Geert Villeirs, radioloog in het UZ Gent en voorzitter van de beroepsvereniging. “Veel diensten radiologie draaien overuren. Het gevolg is dat patiënten op onmogelijke uren, na 22 uur of ’s ochtends vóór 6 uur, naar de kliniek moeten.” Dringende zaken krijgen voorrang. Maar terwijl een patiënt thuis wacht om onder de scanner te gaan, kan zijn toestand wel verslechteren. Soms wordt dat te laat opgemerkt.

Minister De Block laat zich niet opjagen door de noodkreet van de radiologen. “Lange wachttijden in sommige ziekenhuizen betekent nog niet dat er een globaal tekort is”, klinkt het op haar kabinet. De Block vermoedt ook dat sommige artsen te veel onderzoeken aanvragen en wil dat niet aanmoedigen. Op dit moment zijn er 121 MRI-scanners in gebruik in België, bijna dubbel zoveel als tien jaar geleden.

Maar volgens de Belgische Vereniging voor Radiologie onderschat De Block de ernst van de situatie. “Ofwel komen er toestellen bij, ofwel moeten we straks sneller maar minder goed gaan werken”, zegt dokter Villeirs.

“Nu al bellen mensen die mij goed kennen me op met de vraag of ik niets kan forceren”, zegt dokter De Mey. “Het mag toch niet van je kennissenkring afhangen of je goed geholpen wordt?”