Vlaming in Las Vegas: "De kogels leken van overal tegelijk te komen"
Vlaming Simon Spits en zijn goede vriend Bert Lambrechts hebben de schietpartij op een festival in Las Vegas van dichtbij meegemaakt, maar ze zijn ongedeerd. "Als je beseft dat je beschoten wordt, dan gaat er vanalles door je heen, maar je wil maar één ding: vluchten", vertelt Spits aan VRT NWS.
"Ik was samen met Bert op het Route 91 Festival en ik moest even naar het toilet. Plots hoorde ik vuurwerk, of iets dat erop leek. Ik dacht in elk geval dat het bij het optreden hoorde dat op dat moment bezig was", vertelt Spits. "Tot plots de nooduitgang werd opengesteld en iedereen in beweging kwam."
Hoe veel schoten ik heb gehoord? 300? 400? Misschien zelfs 500
De schutter bevond zich niet op het festivalterrein zelf. "Hij schoot vanop de 32e verdieping van het hotel vlak aan het festivalterrein. Dat gebeurde in salvo's, zodat je net het geluid van een vuurwerkshow hoorde. Als je dan beseft dat je beschoten wordt: dat is niet in woorden te vatten", zegt hij stil. "Ik stond gelukkig vlak aan de nooduitgang, dus ik was relatief snel weg. Ik ben gaan schuilen achter een muurtje, en heb meteen geprobeerd om mijn vriend Bert te bereiken, want die was ik even kwijt. We zijn toen samen kunnen terugkeren naar ons hotel, veilig en wel."
Chaotische evacuatie
De evacuatie van het festivalterrein verliep volgens Spits vrij chaotisch. "Een deel van de festivalgangers ging in eerste instantie op de grond liggen, tot ze beseften dat ze beschoten werden. Maar ik ben gaan lopen, zo snel ik kon. Ik hoorde dat de schoten heftiger werden, en dat er meer salvo's volgden. Iedereen probeerde ergens te schuilen. Achter auto's, muren of gelijk wat. De chaos was compleet", vertelt hij. "Brandweer- en ziekenwagens waren vrij snel ter plaatse. Daar werd de eerste hulp toegediend."
Ik dacht niet na, maar ben zo snel mogelijk gaan lopen. Er leek geen einde te komen aan de schoten.
Aan de reeks schoten leek geen einde te komen, zegt Spits. "Moeilijk te zeggen hoeveel schoten ik precies heb gehoord. Een paar honderd? Misschien 500. Het klonk als een machinegeweer", legt hij uit. "De dader had het vooral gemunt op de voorste rijen in het publiek. Bert en ik hebben geluk gehad: we stonden in het midden van het festivalterrein. Maar op het moment zelf leken de kogels van overal te komen. Daarom dat sommige mensen dachten dat de schutter op hen af kwam, of dat er meerdere daders waren. Het was bijzonder heftig. De dader heb ik niet gezien, gewonden wel."
De dader had het vooral gemunt op de eerste rijen van het publiek, en wij stonden in het midden. We hebben veel geluk gehad.
Spits en zijn goede vriend zijn niet naar het ziekenhuis gebracht, maar op eigen kracht richting hun hotel gewandeld. "Ik heb gelopen voor mijn leven. Op de parking van het hotel heb ik Bert opgewacht. Maar hij was eerst vertrokken richting de luchthaven, maar aan het MGM-hotel hebben we elkaar teruggezien. Ik dacht maar aan één ding: weggeraken."
We hopen over enkele uren een vlucht naar België te nemen, en morgenvroeg weer thuis te zijn.
Spits en Lambrechts hopen snel naar huis terug te keren. "We blijven voorlopig op onze hotelkamer. Later vandaag zouden we normaal onze terugvlucht naar België moeten nemen. Als die doorgaat, want de luchthaven is hier een tijdlang in lockdown geweest. Intussen is ons hotel volledig afgesloten: de bar en het casino zijn leeg. Enkel de slotmachines blijven draaien, no matter what", zegt hij. "Een deel van The Strip is nog steeds afgesloten, waardoor veel mensen niét naar hun hotel kunnen. Eigenlijk lag op amper 10 minuten een groot stuk van Las Vegas plat."