Oud-marinier stal pick-up en bracht gewonden naar het ziekenhuis. En dan ging hij terug voor ronde twee

Taylor was wat te drinken gaan halen toen hij weer bij zijn vrienden aansloot rechts van het podium. Gezelligheid troef. Taylor en zijn vriendin Jenn gooiden vrolijk samen de beentjes los. En toen begon de kogelregen.

"Mensen begonnen zich te verspreiden en te roepen. We wisten meteen dat het menens was", vertelt hij aan CBS News. Maar Taylor en zijn vrienden geraakten niet direct weg. "We zaten ingesloten door de massa en een hek. De schoten werden steeds luider en luider en kwamen dichter. We zagen mensen geraakt worden... We wisten dat we zelf elke seconde ook geraakt konden worden." Maar de veteraan bleef kalm. Hij en zijn vrienden konden uiteindelijk de omheining bereiken. Eigenhandig gooide Taylor mensen over het hek, zodat ze dekking hadden en weg konden. Daarna kroop hij er zelf over. "Het was een mini-oorlogszone. Maar... we konden niet terugvechten."

Toch vocht de oud-marinier terug, op een manier die voor hem vanzelfsprekend was: door mensen hun leven te proberen redden. "Op een gegeven moment zag ik een veld waar een hoop witte pick-ups stonden. Op goed geluk liep ik erop af in de hoop dat er een wagen stond met de sleutels er nog in." Hij zocht en vond een pick-up met een sleutel gewoon in de auto. En dan keek hij rond: wie kan ik redden? "Er waren er zoveel. Het was overweldigend. En er was zoveel bloed", zucht hij. Intussen was de schutter nog steeds volop aan het vuren.

Zonder nadenken begon hij de mensen die er het ergst aan toe leken in de laadbak en op de achterbank van de pick-up in te laden. Op dat moment was er nog geen enkele ambulance ter plaatse. Nadat hij samen met zijn vriendin met de gestolen pick-up de groep zwaargewonden aan het Desert Springs Hospital Medical Center had afgezet, ging hij terug. Voor ronde twee. In totaal vervoerde hij zo'n twee dozijn gewonden naar het ziekenhuis.

Taylor trad toe tot de marine toen hij 17 jaar was. Hij diende twee keer in Irak. "Ik denk dat mijn training me erg heeft geholpen. We moesten die mensen daar gewoon wegkrijgen en niet aan eigen veiligheid denken."

Taylor voelt zich gezegend dat hij er zelf zonder kleerscheuren vanaf kwam. Maandagnacht gaf hij de eigenaar van de pick-up zijn sleutels terug. Die heeft laten verstaan dat hij het bloed in zijn auto niet erg vindt. Hoewel Taylor niet weet hoeveel van zijn passagiers het overleefd hebben, is hij er zeker van dat zijn besluit een verschil heeft gemaakt. Al vindt hij het moeilijk dat hij veel gewonden niet heeft kunnen helpen. "Ze geraakten er niet meer in."

De veteraan verwerpt het heldenlabel dat hij krijgt voor zijn actie. "Ik zag veel mensen rondom mij goede daden verrichten. Er was veel heldhaftigheid en moed. Mensen moesten daar gewoon weg. We deden simpelweg wat we konden om zoveel mogelijk mensen te helpen."