"Hij schoot mijn tienjarig neefje door het hoofd": Rohingya getuigen over slachting door Myanmarese leger

In de ochtend van 25 augustus, twee dagen voor de gebeurtenissen in Maung Nu, hadden militanten van het Arakan Rohingya Salvation Army (ARSA) een gecoördineerde aanval gelanceerd op een nabijgelegen militair kamp en een controlepost van de Myanmarese grenspolitie.

Volgens de Myanmarese regering hadden meer dan honderd ARSA-militanten deelgenomen aan de aanval op de controlepost, gewapend met "zwaarden, vuurwapens en bommen". Twee politiemensen en twee militanten zouden omgekomen zijn bij de actie, aldus de regering. Ook in het militair kamp, op zo'n tien kilometer ten noorden van Maung Nu, zouden tien militanten gedood zijn. 

HRW kon die cijfers niet bevestigen, maar getuigen verklaarden wel dat ze Myanmarese soldaten na de gevechten verschillende lichamen op een boot hadden zien laden. De commandant werd door de eigenaar van de boot geëidentificeerd als sergeant Baju, uit een nabijgelegen militair kamp. Hij had ook verschillende dode jonge Rohingyamannen uit de omgeving herkend.

Na de aanval door de ARSA-militanten vluchtten honderden Rohingya naar een terrein in Maung Nu, uit vrees dat de militairen wraak zouden nemen. Op dat terrein stond een gebouw met twee verdiepingen. De mannen verstopten zich op de bovenste verdieping, terwijl de vrouwen en kinderen opeengedrongen zaten op het gelijkvloers. 

Volgens getuigen verschenen in de ochtend van 27 augustus ongeveer twee dozijn militairen op het terrein. De commandant, die door verschillende getuigen werd geïdentificeerd als de eerder genoemde sergeant Baju, begon in de Rohingya-taal de namen te roepen van de mensen die zich in het gebouw hadden verstopt. Baju trachtte de mannen en jongens ervan te overtuigen dat ze niet gedood zouden worden als ze tevoorschijn zouden komen.

Getuigen in omliggende heuvels, waaronder Rohingya die waren kunnen ontsnappen, zagen dat soldaten de mannen kort daarop naar een plein brachten. Daar werden de handen van de mannen op hun rug gebonden, waarna de soldaten hen begonnen te slaan, te steken en met lange messen op hen in te hakken. Uiteindelijk werden de mannen neergeschoten, aldus de getuigen. 

Een van hen is de zestigjarige Abdul Jabar. Hij getuigde dat de soldaten de mannen dwongen te knielen en hen daarna schopten en sloegen met de kolf van hun geweren, voordat ze hen doodden. "Ze maakten mensen af met machetes en schoten hen in de rug met hun geweren", verklaarde Jabar aan HRW.

Mohammad Ayas, een 29-jarige Rohingya, wist zich te verstoppen achter de balken van een gebouw, van waaruit hij de soldaten verschillende mensen zag doden. "Ze slachtten hen af, net zoals ze zich een weg door de jungle kappen met hun fijne, scherpe en lange messen", getuigde hij.

De 18-jarige Muhamud Hassan werd samen met twee mannelijke familieleden door soldaten uit zijn huis gehaald en naar het plein gebracht. Daar zag hij naar eigen zeggen honderden vastgebonden mannen en jongens. "Vier soldaten namen ons mee naar de hoek van het plein en schoten ons elk twee keer in de rug", getuigde hij. Daarna verloor hij het bewustzijn.

Toen Hassan weer bij bewustzijn kwam, zag hij dat de soldaten nog steeds vastgebonden mannen aan het doden waren. "Velen werden doodgestoken", getuigde hij. Toen hij probeerde te vluchten werd hij in de borst geschoten, maar hij kon alsnog ontsnappen.  

De onderzoekers van HRW zagen Hassans verwondingen. Hij vertelde dat die dag bijna dertig andere familieleden van hem werden vermoord.

Volgens ooggetuigen werden die dag ook kinderen gedood. Een man vertelde hoe zijn neefje van tien werd doodgeschoten door sergeant Baju. "Toen Baju de kamer binnenkwam schoot hij mijn neefje door het hoofd. Zijn schedel spatte uiteen in vier stukken. Daarna viel hij neer. Ik zag hersenen en bloed op de vloer." 

Een andere getuige zag in een kuil de lichamen van tien tot vijftien kinderen liggen, allemaal jonger dan 12 jaar oud. Ze waren met kapmessen afgemaakt.

Na de slachtpartij werden de lijken van de mannen door de soldaten op groene zeilen gelegd, waarna ze met handkarren werden weggevoerd naar militaire voertuigen. Het verwijderen van de lichamen duurde uren, aldus verschillende getuigen. 

Volgens HRW zijn er ook betrouwbare verklaringen over het betasten en aanranden van vrouwen in Maung Nu. Dat gebeurde in de meeste gevallen bij het doorzoeken van hun kleren op geld, sieraden en andere waardevolle spullen. "Ze kwamen de kamer binnen en kleedden sommige vrouwen volledig uit. Ze gristen alles mee dat ik had. Ze raakten mij overal aan en probeerden mijn kleren uit te trekken", getuigde een 28-jarige vrouw. 

Toen de soldaten weg waren vluchtten de overlevers weg uit het dorp. Wekenlang probeerden ze de grens met Bangladesh te bereiken. Die staken ze uiteindelijk over met duizenden andere Rohingya-vluchtelingen.