“Ik heb drie jaar gezwegen over het overspel van Erik”, zei Bieke Ilegems gisteren in ‘Van Gils en Gasten’. “Ik vond dat we het eerst zelf moesten oplossen”. Ze vertelt haar verhaal nu wel omdat ze een openhartig boek geschreven heeft waarin ook haar relatiecrisis een plaats krijgt. Maar is zo’n bekentenis nog nodig na een verwerking van jaren?

“Ik zou niet zomaar durven zeggen dat het allemaal verwerkt is”, zegt Rika Ponnet. “Ik zie het eerder als een onderdeel van een verwerkingsproces. Als je met zo’n verhaal naar buiten komt, is dat meestal geen wraakoefening of een soloslim, maar een beslissing die je als koppel samen hebt gemaakt. Het feit dat de partner die overspel gepleegd heeft, hiermee akkoord gaat, wijst erop dat er nog altijd een engagement of een verbondenheid is. Voor die partner is dat niet de meest fijne ervaring, want die moet wel een beetje door het stof. Als hij bereid is dat te doen, lijkt het er wel op dat hij de consequenties op een volwassen manier aanvaardt”.

Zoals Hillary

“Bij het verderzetten van een relatie na overspel, worden de verhoudingen hertekend. Ik geloof niet in het toewijzen van schuld en onschuld, maar wie bedrogen wordt, heeft zich wel klein en kwetsbaar gevoeld. Het is cruciaal dat die persoon erkenning krijgt voor deze moeilijke periode. Het verhaal aan de omgeving vertellen kan een vorm van genoegdoening zijn: je komt er zelf mee naar buiten, dus je staat in je kracht en je bent niet langer klein en kwetsbaar. Denk aan hoe Hillary Clinton het destijds deed: ze versterkte haar positie door open te zijn over de ontrouw van haar man.”

Niet per se moedig

Toch houdt Ponnet geen pleidooi voor ‘alles op tafel’: “Als je erover praat, doe het zeker niet impulsief, het moet een weloverwogen beslissing zijn die je samen neemt. Het heeft niet alleen invloed op jullie als koppel, maar ook op je kinderen, je ouders, je omgeving. Sommige koppels hebben liever niet dat het uitgesproken wordt, anderen willen juist transparant zijn. Er is geen wondermiddel en het wordt niet gemakkelijker als iedereen het weet. Het ene is niet beter dan het andere, het ligt eraan wat je zelf nodig hebt om verder te kunnen. Maar het is niet per se moedig om erover te praten, het kan even moedig zijn om te zwijgen.”