Toegegeven: het is catchy, het promofilmpje op vividoctor.com. Het gaat over Audrey, mama van drie kinderen, van wie de baby koorts heeft. Ze kan niet naar de dokter, want haar andere kinderen zijn thuis en er staat overal file. Geen nood! “Audrey neemt haar mobieltje, tikt op de app, en al snel verbindt Vividoctor haar met een online arts.” Tien minuten later heeft ze de diagnose en een voorschrift.

“Dit is de toekomst”, zegt Sidar Ok, de Koerdisch-Belgische oprichter van het platform. “In de VS is teleconsultatie al een miljoenenbusiness.” Hij lanceerde Vividoctor vorig jaar, maar pas een paar weken geleden werd het operatief. “Met dank aan crowdfunding: in een week tijd verzamelden we 100.000 euro. We hebben links met ziekenhuizen, zoals Saint-Luc in Brussel. Nu hebben we 150 gebruikers, vooral in Brussel en Wallonië. Maar Vlaanderen volgt.”

40 graden koorts

Niet iedereen is zo enthousiast. De Orde der Artsen is “heel duidelijk ­tégen” het project. “Een diagnose op afstand is niet mogelijk”, zegt voorzitter Michel Deneyer. “Niet via telefoon, en niet via video. Als een kind 40 graden koorts heeft, wat is er dan? Dat kan heel banaal zijn, of een levensgevaarlijke ontsteking. Dat kan je enkel bepalen via een fysieke consultatie. Vandaag gebeuren er al veel fouten via teleconsultatie. Drukbezette dokters van wacht geven soms via de telefoon advies. Maar dat loopt geregeld slecht af.”

Bij Vividoctor zeggen ze dat ze niet tegen de traditionele systeem zijn, maar ernaast willen bestaan. “In veel gevallen verwijzen onze artsen door naar een fysieke consultatie”, zegt Ok. “Dit is gewoon een typisch conservatieve reactie van de Orde. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat consultatie op afstand meer risico’s inhoudt.” Deneyer wuift dat weg: “In Canada, waar men soms 150 kilometer over een gletsjer moet rijden naar een dokter, is teleconsultatie beter dan niks. Maar in België zijn er 55.000 huisartsen. Ze zijn heel bereikbaar, en een consultatie kost – inclusief terugbetaling – vijf euro. Waarom zou je dan meer risico nemen op een foute diagnose?”

Grijze zone

Een huisartsconsultatie kost bij Vividoctor 19,90 euro voor tien minuten. Een psychotherapeutisch gesprek 24,90 euro of 39,90 euro. Niet terugbetaald, want daar is geen wettelijk kader voor. Sidar Ok heeft het zelf over een “grijze zone”. Is Vividoctor dan wel legaal? Op het kabinet van minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) zijn ze daar nog niet uit. “Het is een complex dossier met veel elementen, zoals de wetgeving rond uitoefening van beroep, de patiëntenrechten, verzekeringen, enzovoort. Dat moeten we eerst onderzoeken.” De Blocks kabinet stelt wel dat de minister een “zuiver virtuele relatie zonder voorafgaand persoonlijk contact tussen arts en patiënt, afraadt”.

Vraag is ook: hoe zit het met de aansprakelijkheid? Uiteindelijk fungeert Vividoctor enkel als brug tussen patiënt en een (gediplomeerde) dokter. Als iets misgaat, wiens verantwoordelijkheid is het dan? “Ook dat is een grijze zone”, zegt Ok. “Verzekeringsmaatschappijen ondersteunen teleconsultatie vaak niet letterlijk, maar ze verwerpen het ook niet. In elk geval is er de verzekering van de dokter, en is onze technologie verzekerd.”

Nog dit: gisteren – op een zondag weliswaar – namen we de proef op de som. We registreerden ons op Vividoctor, zochten een huisarts, en probeerden die te contacteren. Er verscheen een mededeling: Bellen mislukt. Alle artsen zijn bezig.