Michel geeft solide maar voorspelbare State of the Union

Charles Michel geeft zijn State of the Union © Belga
Stavros Kelepouris
Stavros Kelepouris Journalist Knack.be

Door het zomerakkoord bood de State of the Union geen echte verrassingen. De hervormingsagenda van Michel-I wordt ook in 2018 voortgezet, maar over de heikele dossiers van deze regering werd het parlement niks wijzer.

Premier Charles Michel heeft voor de plenaire Kamer het politieke jaar op gang gebracht met de traditionele State of the Union. Dat gebeurde onder een opvallend gunstiger gesternte dan een jaar terug, toen hij op de eerste dag van het politieke jaar niet eens opdaagde. De regering verkeerde toen in een absolute vertrouwenscrisis. Het water tussen N-VA en CD&V was zo diep dat de premier, toen hij met enkele dagen vertraging toch het parlement toesprak, ietwat vermoeid opriep om de eenheid binnen de coalitie te herstellen.

Van eenheid is er sindsdien niet echt veel sprake meer geweest, maar met het zomerakkoord had de regering wel bewezen nog in staat te zijn een groot pakket maatregelen en socio-economische hervormingen samen te stellen.

Niet verwonderlijk vormde dat zomerakkoord de ruggengraat van de State of the Union. Na een korte en enigszins abstracte beschouwing van de internationale context, de rol van ons land ‘in de cockpit van de Europese Unie’ en een pleidooi voor een ‘Europese Defensie’, schakelde de premier over naar wat al van in het begin de voornaamste bezorgdheid van het regeringsbeleid is: de staat van ons socio-economisch bestel, en het herstel daarvan. De drie grote werven heten volgens de premier welvaart, sociale cohesie en onze vrijheden.

Wat volgde, bood bijwijlen weinig meer dan een opsomming van de beslissingen die al voor de zomervakantie genomen werden. De hervorming van de vennootschapsbelasting, de uitbreiding van de flexi-jobs, de activering van het spaargeld, beperkte terugbetaling van bezoeken aan een klinisch psycholoog, een herziene financieringsmethode voor de gezondheidszorg: geen verrassingen voor het halfrond. Zoals het een State of the Union betaamt paste de premier die hervormingen in een bredere visie op de maatschappij en de richting die deze regering uitgaat, maar na drie jaar legislatuur was ook dat een tikje voorspelbaar geworden.

Wanneer heikele en onzekere dossiers de revue passeerden, werden ze slechts in de meest algemene termen besproken. Over de vraagtekens rond de effectentaks werd met geen woord gerept. Er zou een ‘structureel systeem’ opgezet zijn voor het communautair geladen dossier van de RIZIV-nummers, ‘waarover binnenkort gedebatteerd wordt in de commissie.’ Wat Arco betreft, ‘zijn de contacten met de Europese commissie lopende’. Van het energiepact wordt werk gemaakt.

We kunnen verschillen van mening, maar laat ons verder kijken dan beledigingen, leugens en desinformatie.

Charles Michel

Een State of the Union is dan misschien niet de plaats om alle dossiers tot in de details te bespreken, maar de behendigheid waarmee Michel rond de putten in de weg fietste was behoorlijk indrukwekkend. Dit weekend nog kondigde staatssecretaris voor Armoedebestrijding Zuhal Demir (N-VA) aan dat de uitkeringen deze legislatuur niet opgetrokken zouden worden tot boven de Europese armoededrempels – nochtans een belofte die in het regeerakkoord verankerd staat. De premier herhaalde die belofte, en belichte de inspanningen die al genomen worden om de uitkeringen op te trekken. Dat de Europese grens deze legislatuur uit het zicht zal blijven, werd niet eens vernoemd.

De premier maakte uitgebreid tijd om de hervormingen in Justitie, Veiligheid en Asiel in de bloemetjes te zetten, maar op zijn best was Michel wanneer de staatsman in hem naar boven kwam. ‘Ad hominem verwijten zijn het nieuwe normaal geworden,’ betreurde de eerste minister. Daarbij bood hij ook ruggesteun aan staatssecretaris Theo Francken (N-VA), wiens beleid de afgelopen weken opnieuw fel bekritiseerd werd door de oppositie en een van slechte smaak getuigende cartoon van J Ecolo. ‘De vergelijkingen met nazi’s en genocides zijn slecht voor de geloofwaardigheid van de democratie. We kunnen verschillen van mening, maar laat ons verder kijken dan beledigingen, leugens en desinformatie.’

Dat deze State of the Union uitblonk in voorspelbaarheid, wil niet zeggen dat de ambitie van haar hervormingsagenda niet groot en oprecht is. Michel had deze keer verrassingswaarde ingeruild voor zekerheid door zijn grote krachtlijnen al maanden geleden vast te leggen. Die krachtlijnen lagen eveneens binnen de verwachtingen. ‘Jobs, jobs, jobs’, veiligheid en economisch herstel zijn al drie jaar lang het mantra, en waren ook in de laatste reeks beslissingen en in de State of the Union alomtegenwoordig.

Je kan op deze regering veel kritiek hebben, maar niet dat ze haar doelen uit het oog verliest. Al is het nog maar de vraag in hoeverre de verkiezingskoorts zich meester zal maken van de meerderheidspartijen. ‘De mensen verwachten van ons dat we besturen, besturen, besturen. Dat zullen we doen tot de laatste minuut,’ verzekerde Michel. Maar voor verlammende profileringsdrang had deze regering in het verleden niet eens verkiezingen nodig.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content