Warhaus bezingt de vrije liefde: "We gaan niet kapitalistisch om met onze geslachtsorganen"
Nauwelijks een jaar na We Fucked a Flame into Being zoekt Maarten Devoldere van Balthazar opnieuw onderdak bij Warhaus. En dat doet hij met een warm pleidooi tégen monogamie. 'Het houdt ons scherp in onze relatie.'
“Proud of the man who I feared to be”, klopt Devoldere zichzelf op de borst in ‘Kreusch’. Die song werd overigens naar zijn muze, liefje en achtergrondzangeres Sylvie vernoemd. Al volgt meteen enige nuance: “I’ll stumble around like a lonely boy.” De grand écart tussen jongetje en man is een eeuwige uitdaging voor de 30-jarige frontman van Warhaus. “Ik word gelukkig alleen maar jonger”, grinnikt Devoldere wanneer we hem die zin voorleggen. “Hoewel ik het kind in mij meer en meer leer los te laten, kan ik nog ongebreideld het klein kind uithangen bij al mijn vrienden. Over vriendschap wordt vaak zo zwaarwichtig gedaan, en uiteraard hoop ik dat ik ook bij hen zou kunnen aankloppen om mijn ziel bloot te leggen. Maar je kapot amuseren, bullshit vertellen… dat is even belangrijk. Als muzikant zit ik natuurlijk in een bevoorrechte positie om eeuwig kinderlijk te blijven.”
De hoes lijkt tekenend in dat licht. Straalde zijn solodebuut nog een zekere glamour noir uit, dan kijkt Devoldere je op de tweede, titelloze plaat aan met een melige, onnozele glimlach op zijn gezicht geplamuurd. “Ik voelde me gevangen in het cliché van de donkere singer-songwriter, de dandy, of de macho”, schokschoudert de frontman achteloos. “De foto werd getrokken door Titus Simoens. Volgens mij is dit hoe hij mij écht ziet. De muziek op deze plaat is inderdaad vrij donker gebleven, maar in de teksten ben ik toch vaak de clown van dienst. De idioot. Of de speelbal van externe krachten. Ik relativeer mezelf te pletter in de songs.”
Liefde en loyauteit
Wel speelt de Liefde nog steeds een even grote rol. In dit geval: Sylvie Kreusch. Mocht inmiddels ook. Op de vorige plaat zong Devoldere nog over een onenightstand met een vrouw die haar man bedroog (‘Memory’), over een ex-lief (‘Bruxelles’) en klonken andere songs als verzuchtingen naar vrouwen uit zijn verleden. Maar dit keer plink-plonkt een marimba bijvoorbeeld boven een luchtige singalong waarin Devoldere een pleidooi voor overspel houdt. “You’re so hard to possess / we’re a beautiful mess”, zingen hij en Kreusch uit volle borst in 'Love's a Stranger'. Beiden geloven graag dat ze te romantisch zijn voor loyauteit in de liefde.
'Als mijn lief met iemand anders heeft geslapen, maakt dat haar alleen aantrekkelijker voor mij'
“Die song is een statement”, knikt Devoldere. “We zijn inderdaad niet monogaam. Ik vind dat mooi, niet zwaar of lastig. De schoonheid en romantiek van dat idee wilde ik vieren, zelfs al besef ik dat we de liefde uitdagen en misschien zelfs een gevaarlijk spel spelen. Geen idee hoe lang we ermee wegkomen, maar ik geef monogame koppels echt niet méér kans op slagen. Integendeel. Ik denk dat het een duurzaam idee is om elkaar alles te gunnen. De gedachte dat ik nooit een andere vrouw zou mogen begeren, spreekt me ook niet aan."
Door de bliksem getroffen
"Loyauteit verwachten wij nochtans evengoed van elkaar, hoor. Maar niet door... hoe zou ik het zeggen? Door kapitalistisch om te gaan met een geslachtsorgaan (lacht). Als mijn lief met iemand anders heeft geslapen, en daarna terug naar huis komt, maakt dat haar alleen aantrekkelijker voor mij. Het houdt ons ook scherp in deze relatie. We zijn nu vier jaar samen, en nog steeds gelukkig. Ik zou het iedereen zo aanraden.”
Ook de buitenechtelijke affaires binnen Balthazar – zijn spitsbroeder Jinte Deprez oogst vandaag bijvoorbeeld succes als J. Bernardt – heeft volgens hem een positieve invloed op de Kortrijkse groep. “Ik begon Jinte na dertien jaar samen spelen voor lief te nemen. Je raakt ook niet meer zo snel onder de indruk van elkaar. Maar toen ik hem als J. Bernardt voor het eerst op een podium zag, werd ik terug door de bliksem getroffen. You talented motherfucker, dacht ik (lacht). En ook: zo blij dat we straks weer samen in dezelfde band spelen.”
Warhaus verschijnt vrijdag bij PIAS.
De Europese tour van Warhaus brengt hen op 11/11 naar de Roma, Antwerpen.