Van € 100 tot meer dan € 2.000: zoveel kost de sport van jouw kind

Voetbal kost je zo'n € 458 euro op een jaar, voor ballet ben je al met € 227 gesteld en wie een ambitieuze coureur in huis heeft kan daar maar liefst € 2.097 voor opzij leggen. "There's no such thing as a free run," concluderen de onderzoekers van de KU Leuven dan ook na hun berekening van de kostprijs van sporten in Vlaanderen.

Lees verder onder de foto

Wie zich nu al een hoedje schrikt bij het zien van de bedragen, neemt er maar beter een stoel bij. In realiteit ligt het bedrag immers nog iets hoger. Verplaatsingskosten werden niet mee opgenomen in de berekening, net als entreegeld voor wedstrijden van zoon- of dochterlief. Vooral een logistieke beslissing. "Er was een te groot verschil in de manier van operationaliseren," aldus Erik Thibaut van de onderzoeksgroep Sport- & Bewegingsbeleid. "We hebben vooral gekeken naar wat je zelf zou moeten uitgeven om de sport te kunnen beoefenen," vult promotor en hoogleraar Jeroen Scheerder aan. "Stel dat ik aan atletiek doe, is het niet noodzakelijk dat mijn ouders komen kijken. Spikes daarentegen kan ik wél gebruiken."

"Een belangrijke kanttekening: het bedrag is een gemiddelde, berekend op langere termijn. Geen exacte som die een ouder iéder jaar uitgeeft," legt professor Scheerder uit. Een voorbeeld voor wie de wenkbrauwen fronst bij een bedrag van € 2.097 voor wielrenner in wording: "Een koersfiets alleen al kost inderdaad al snel € 2.000, maar die koop je natuurlijk niet ieder jaar opnieuw. Gemiddeld doe je 4 jaar met een fiets. Als je dat vervolgens op jaarbasis gaat uitrekenen, kom je op een bedrag van 500 euro. Al kan je met de omkadering (verplaatsingskosten, entreegeld, ... red.) inderdaad wel stellen dat het bedrag in de dagdagelijkse realiteit wellicht nog iets hoger ligt," aldus Thibaut. "Als we bovendien per uur gaan kijken, liggen de uitgaven voor sport vaak lager dan andere vrijetijdsactiviteiten zoals een museum- of bioscoopbezoek. Iets waar ook de sportsubsidies van de overheden in belangrijke mate aan bijdragen."

Wat als je zoon of dochter nu echt de zinnen gezet heeft op wielrennen of golfen? Niet iedereen kan dat betalen. Al wil dat niet zeggen dat duurdere sporten ook automatisch gekoppeld zijn aan een hoger inkomen, nuanceert Scheerder. "Motorsport, waarvan we met een gerust hart kunnen stellen dat het allesbehalve goedkoop is, staat niet bovenaan de statusladder. En omgekeerd zien we hetzelfde: lopen, een activiteit die dan weer relatief goedkoop is, blijkt vooral populair te zijn bij de upper middle class."

"Het is wel zo dat mensen die een hoger inkomen hebben, het gemakkelijker hebben om een sport te beoefenen omdat de financiële drempel wegvalt. Al zien we dat de sportkeuze vaker wordt bepaald door culturele en sociale factoren dan het financiële aspect. Wie van thuis uit nooit is aangemoedigd om aan sport te doen, of wie een hekel had aan lichamelijke opvoeding in school, start vanuit een zwakkere positie om nog aan sport te doen, dan iemand die het financieel minder breed heeft," verduidelijkt Scheerder.

Sportcheques

In een reactie pleiten Scheerder en zijn collega Erik Thibaut van de Onderzoeksgroep Sport- & Bewegingsbeleid voor sportcheques. Het is volgens de onderzoekers duidelijk dat een aantal sporten voor minder gegoeden momenteel financieel moeilijk haalbaar zijn. Naar analogie met de cultuurcheques pleiten ze er daarom voor dat er op lokaal niveau meer werk gemaakt wordt van de uitgave van sportcheques die de betrokkene naar eigen goeddunken in een sporttak kan investeren. "Men zou hiermee bijvoorbeeld een aantal gratis proeflessen in clubs kunnen financieren om mensen de eerste drempel te laten overwinnen", aldus Erik Thibaut.

De Vlaamse overheid biedt weliswaar heel wat financiële steun aan de sportfederaties maar deze laatsten leveren volgens Jeroen Scheerder te weinig inspanningen om ook doelgroepen zoals armen, migranten en alleenstaanden aan te trekken. "Daarnaast betalen nu reeds instanties zoals ziekenfondsen aan hun cliënteel een aantal kosten van het sporten terug. Ik vind dat dit eerder een taak is van de overheid om op dat vlak herverdelend en marktcorrigerend op te treden", aldus Scheerder.

Het volledige rapport vind je hier terug.