Terminaal zieke vindt niet altijd een euthanasiearts

Euthanasie is in ons land legaal. Toch is het niet altijd evident een arts te vinden die de euthanasievraag wil beantwoorden. Zeker als de patiënt thuis wil sterven. Gemiddeld één keer per week belt een terminale patiënt naar een LEIF arts omdat hun behandelende arts weigert te helpen. LEIF is een netwerk van artsen die een opleiding hebben gevolgd over beslissingen bij het levenseinde.

“Maar het is niet de taak van LEIF-artsen om euthanasie uit te voeren”, zegt Professor en expert levenseinde Wim Distelmand (VUB). “LEIF-artsen zijn opgeleid om een advies te geven, het verplichte tweede advies bij een vraag naar euthanasie. Ze zijn niet opgeleid om in de plaats van hun collega's euthanasie uit te voeren. Ze zullen wel hun collega’s eventueel bijstaan op een technische- of een juridische manier. Maar het is wel de bedoeling dat de behandelende arts zelf de euthanasie uitvoert. Er moet bovendien een arts-patiëntrelatie zijn en die is er met een LEIF-arts niet”.

De beslissing van een arts om geen euthanasie uit te voeren, kan verschillende redenen hebben, zegt Prof. Distelmans. Een huisarts kan onvoldoende voorbereid zijn op de vraag, maar ook misverstanden tussen de patiënt en de behandelende arts kunnen aan de basis liggen. “De patiënt denkt dat de arts ooit over zal gaan tot euthanasie en de arts heeft van in het begin gedacht dat niet te doen, maar wel pijnstilling te geven of over te gaan tot palliatieve sedatie”, zegt Wim Distelmans. “Er is een misverstand en dan wordt dat niet tijdig meegedeeld aan de patiënt en die blijft in de kou staan”.

Prof. Distelmans pleit er dan ook voor dat mensen zich terdege voorbereiden. “De vraag naar euthanasie is méér dan alleen maar papierwerk. Mensen bevragen zich best in een vroege fase hoe hun behandelende arts staat tegen over euthanasie, want een arts mag euthanasie weigeren”.