"Waarom wil ik geen seks met de man waar ik van hou?"

Zo'n 1 tot 3 procent van de bevolking is aseksueel, wat betekent dat ze zich niet seksueel aangetrokken voelen tot anderen. "Ik heb lang gedacht dat ik gewoon een mentale stoornis had," vertelt Stacey tijdens een interview met BBC. "Ik dacht dat het abnormaal was dat ik nooit zin had in seks. Vriendinnen vertelden over hun liefjes of één of andere celebrity waar ze wel eens de lakens mee zouden willen delen, terwijl ik nog nooit op die manier in iemand geïnteresseerd was."

"Aseksualiteit bestaat in verschillende gradaties," legt Stacey uit. "Hoewel ik me nooit seksueel aangetrokken zal voelen tot iemand, heb ik wél romantische gevoelens. Ik leerde mijn vriend - ondertussen mijn man - kennen toen ik 19 jaar oud was. Toen had ik nog geen flauw benul wat aseksualiteit was, dus ik dacht gewoon dat er iets mis was met mij. Ik weet nog dat ik dacht: ik zie deze man doodgraag, en als hij me vraagt om te trouwen zeg ik absoluut ja. Ik wil de rest van mijn leven met hem doorbrengen, dus waarom wil ik niet met hem vrijen? Dat is toch gek?"

"Mijn man en ik hebben samen heel wat doorgemaakt. Hij heeft mij altijd gesteund. 'Ik zie je graag, ik wacht op jou zo lang als nodig is. Zelfs al gebeurt het nooit,' zo stelde hij me gerust. Maar ik lag in de knoop met mezelf. Ik had steeds dezelfde nachtmerrie, dat mijn man me zou verlaten voor iemand anders die wél seks met hem wou, en dus ging ik op het internet op zoek naar medische redenen die een laag libido zouden kunnen veroorzaken," vertelt Stacey openhartig. "Dat was niet bijster slim. Er waren heel wat mogelijke oorzaken, maar die ene die mijn aandacht trok was: een hersentumor. Ik dacht meteen dat ik ging sterven, en dus ging ik naar de dokter.

"Ik weet nog dat ik in paniek vroeg: 'Is het ernstig? Ga ik dood?', terwijl zij zei: 'Rustig maar, je bent waarschijnlijk gewoon aseksueel.' Ik viel uit de lucht, daar had ik nog nooit van gehoord. Maar mijn dokter gaf me alle informatie, en verwees me door naar enkele websites. Het was alsof ik eindelijk gelijkgestemden gevonden had, geweldig was dat. Pas toen begon ik me beter in mijn vel te voelen, totdat ik op een punt kwam dat ik er eindelijk met mijn man over kon praten. 

Aseksualiteit is een soort van spectrum, en ik weet dat er heel wat mensen zijn die speciaal voor hun partner wél seksueel actief zijn, maar bij mij lukt dat niet. Iedere keer dat we het proberen, is het alsof mijn hele lichaam protesteert. Mijn man gaat er trouwens fantastisch mee om. Hij had het natuurlijk al wel zo'n beetje verwacht, maar dat maakt het voor hem niet minder moeilijk natuurlijk. Gelukkig is hij ontzettend begripvol. Ik ben stiekem ook wel trots op mijn aseksualiteit, en ik vind het prima om erover te praten. Op die manier hoop ik meer bewustzijn en begrip in het leven te roepen. Als ik op mijn achttiende had geweten wat ik nu weet, was ik een stuk gelukkiger door het leven gegaan.'