Oorlogsveteraan (95) maakt nog elke dag wandelingen, maar moet onderweg even bijkomen. Daar hebben zijn lieve buren iets op gevonden

“Ik hou heel veel van wandelen”, vertelt Harvey aan ABC News. “Ik kijk er elke dag weer naar uit en voel me nadien altijd beter. Maar ik moet onderweg vaak even stoppen, ik kan niet meer gewoon doorgaan. Op een dag stond er plots een stoel." Wat later stond er iets verderop op zijn route ineens nog een stoel. En dan nog een. En nog een. En nog een. ‘Harvey-stoelen’, worden ze in de buurt genoemd. “Ik zit nu al aan 12 stoelen”, lacht Harvey. “Ze zagen me waarschijnlijk sukkelen en hadden medelijden met me”, grinnikt hij. Maar hij is heel blij met al zijn stoelen en maakt er dankbaar gebruik van om even te rusten onderweg.

Tom en Melanie Heuerman zijn buren van Harvey en brachten de bal aan het rollen. Ze merkten hem op tijdens zijn wandelingen en plaatsten een stoel in hun voortuin. Verschillende buren volgden hun voorbeeld. “Het is bijna een statussymbool in de buurt als je een stoel voor Harvey hebt buiten staan”, grapt Tom. “Iedereen ziet hem graag. Hij kent iedereen en is altijd vriendelijk. En hij is ook een rolmodel. Hij is zo positief en verzorgt zichzelf zo goed. Ik vind het eigenlijk bijna een eer als hij in onze tuin zit.” Dat bevestigt buurvrouw Ann Kleiner. “Ik kijk dan door het raam en roep ‘Harvey zit in de stoel’!"

Op warme dagen komen de buren uit hun huizen om Harvey een glaasje limonade en koekjes te geven en een praatje te slaan. Als het sneeuwt, ruimen ze de sneeuw zodat er een sneeuw en –ijsvrij padje naar de Harvey-stoel is. Harvey vindt het geweldig. “Ik ben dankbaar dat ik zo’n lieve buren heb.”

Harvey woont al 66 jaar in de buurt. Jarenlang was hij er dolgelukkig met zijn vrouw Patricia, met wie hij 69 jaar getrouwd is. In juni kreeg zij een beroerte, sindsdien verblijft ze in een verzorgingstehuis. Harvey blijft wandelen tussen de bezoekjes aan zijn vrouw door. Hij is dan ook het liefst van al buiten. Aan de universiteit van Minnesota studeerde hij bosbouw. Voor hij biologieleraar werd, diende hij tijdens de Tweede Wereldoorlog, in het 126e 'Anti Aircraft Gun Battalion'. Zijn missie: Duitse vliegende V1-bommen neerhalen met luchtafweergeschut. Zijn verblijf aan het front bracht hem in België, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en Nederland. Hij kwam gelukkig levend en wel terug uit de oorlog en startte een gelukkig gezinsleven met Patricia. Ze kregen vijf kinderen en intussen is Harvey opa van 17 kleinkinderen en heeft hij 7 achterkleinkinderen.