Voor haar doctoraal onderzoek legde Placklé de resultaten van de peilingsproeven van 3.381 leerlingen naast cijfermateriaal van het Departement Onderwijs. Ze deed daarenboven een kwantitatieve studie bij 544 leerlingen uit de doelgroep, peilde naar hun voorkeuren voor de lessen en sprak met leerlingen over goed beroepsonderwijs.

De resultaten van de peilingsproeven voor taal en rekenen waren bedroevend. “De cijfers spreken voor zich”, aldus Placklé. “Eén op de drie beroepsleerlingen heeft leerproblemen en meer dan 60 procent haalt niet het beoogde niveau na het laatste jaar beroepsonderwijs.”

Volgens de onderzoeksters zijn de oorzaken duidelijk. “In het beroepsonderwijs is te weinig aandacht voor een rijke leeromgeving. De leerlingen vinden zelf dat hun leeromgeving weinig levensecht is, weinig aangepast aan de 21ste eeuw, niet uitdagend genoeg ...”, zegt ze. De leerlingen geven ook aan dat er niet genoeg aandacht is voor onder meer coaching en differentiatie.

De algemene vakken worden bovendien meestal gegeven door leerkrachten die er niet voor zijn opgeleid. “Op de 184 leerkrachten uit het onderzoek bleken er maar 22 een diploma Project Algemene Vakken op zak te hebben”, weet Placklé. Leerkrachten in het beroepsonderwijs zijn ook vaak jong en onervaren, en er is een groot verloop. “Daardoor is het moeilijk om in een beroepsschool een samenhangend team te smeden”, denkt Placklé.

“We moeten de lat hoger leggen in het beroepsonderwijs”, besluit de docente. “Beroepsleerlingen zijn geen dommeriken, maar hun zelfbeeld is vaak negatief en ze kampen met een bedenkelijk imago, omdat de gemeenschap het beroepsonderwijs vaak als niet evenwaardig beschouwt als andere vormen van onderwijs. De leerlingen komen dikwijls uit sociaal-economisch kwetsbare gezinnen, wat hun engagement soms nog verder hypothekeert. We moeten anders gaan kijken naar het beroepsonderwijs, meer zoals in Zwitserland, waar een beroepsopleiding even hoog gewaardeerd wordt als het algemeen secundair onderwijs.”

(belga)