Studenten schrijven: waarom vraagt u alleen negatieve ervaringen over studentendopen?
VRT NWS vroeg letterlijk : “Een slechte ervaring met studentendopen? Stuur ons uw verhaal.” Aanleiding was een uitspraak van Geert Noels in Van Gils en Gasten: “Studentendopen zijn een vorm van georganiseerd pesten voor gevorderden.” Studenten reageerden massaal met positieve verhalen. Is er een fout gemaakt?
Begrip van de ombudsman
Ik heb wel begrip voor de studenten. Het was allicht beter geweest om gewoon te vragen : “Is een studentendoop pesten? Stuur ons uw ervaringen.” Maar op zichzelf zit hier iets onder waar media wel vaker mee worstelen: waarom is zoveel nieuws negatief?
Moet nieuws negatief zijn ?
Nieuws hoeft natuurlijk niet negatief te zijn. Als de werkloosheid of het aantal verkeersdoden daalt, is dat gewoon goed. Maar het is een feit dat nieuws vaak gaat over datgene wat afwijkt, wat je niet verwacht, wat uit de band springt. En in dit deel van de wereld, waar - laten we wel wezen - de dingen vrij goed gaan, is wat opvalt wel eens negatief. In Afghanistan is het nieuws als er meisjes naar school gaan. In Vlaanderen is het nieuws als er meisjes zijn die NIET naar school gaan. Een oproep daarover zou logischerwijze luiden: kent u gezinnen waar de kinderen geen onderwijs krijgen? En dat is op zich natuurlijk een negatieve formulering.
Hetzelfde geldt voor studentendopen. Dat studentendopen vaak goed gaan, daar gaan we vanuit. Dat er af en toe misschien ook iets fout loopt, dat zal wel. (Op VRT NWS vindt u ook het verhaal van een Nederlandse student die hersenletsel opliep bij een doop. Maar voor een ongeluk moet je niet per se een hele traditie veroordelen.) De vraag is: loopt er zo veel fout dat het een probleem vormt dat maatschappelijke discussie verdient? Geert Noels vond duidelijk van wel. Het is niet vreemd dat VRT NWS probeert om dat te onderbouwen. Getuigenissen zijn dan één element in het verhaal.
Journalistiek werk is meer dan getuigenissen
Punt is dat uit een aantal negatieve getuigenissen niet noodzakelijk grote conclusies moet worden getrokken. Het louter publiceren van negatieve verhalen zou ik beroepsethisch minnetjes hebben gevonden. Journalistiek werk betekent dat je daarna ook de omvang van het probleem probeert te omschrijven. Bronnen genoeg: politie, studentenvertegenwoordigers, burgemeesters, universitaire woordvoerders noem maar op. Het is ook niet alsof er nooit wat rond is gebeurd: op vele plekken bestaan gedragscodes voor studentendopen.
Massale reacties
Een aantal studentenverenigingen hebben massaal op de oproep gereageerd met positieve getuigenissen over studentendopen, die ook loyaal gepubliceerd werden.
Maar daarmee weet ik nog altijd niet of Geert Noels nu gelijk had. Om dat te kunnen inschatten, moet ik toch weten of er … tja… het spijt me echt … ook negatieve verhalen zijn. Er zijn er in elk geval nauwelijks binnengekomen op de oproep van VRT NWS. En het journalistieke werk is daarmee gestopt, wat ik eigenlijk jammer vind. Maar dat de oproep zo weinig negatieve verhalen opleverde, geeft op zich ook wel een indicatie. Eén student schreef achteraf: "Ik wil de VRT nieuwsdienst proficiat te wensen! Wat oorspronkelijk leek op een eenzijdige berichtgeving is een mooie dialoog geworden waar het evenwicht in de berichtgeving is teruggevonden."
P.S : En is de ombudsman gedoopt?
Studentendopen zijn echt mijn ding niet, ook 25 jaar geleden al niet. Maar in mijn faculteitskring kon ik me er ook toen al probleemloos van weghouden. Helaas had mijn studentenkot ook een dooptraditie waar je - sociale druk - eigenlijk geen nee tegen kon zeggen. Vond ik het leuk? Er zijn geen rampen gebeurd en ik heb er geen littekens aan overgehouden. Al, had ik toch het gevoel dat ik aan iets moest meedoen waar ik me gewoon niet aan kon onttrekken. Maar op ouwe verhalen moeten we vandaag geen oordeel baseren.