Nabilla zat te wachten op een afspraak, toen ze plots in de gaten kreeg dat de lift naast haar door enkele veiligheidsagenten werd bewaakt. Niemand mocht erin. Toen er daarna enkele limousines voorbijkwamen, begon het de N-VA-schepen te dagen dat er een grote beroemdheid op komst moest zijn. En inderdaad, plots liep de door vrouwen fel aanbeden Justin Trudeau het hotel binnen, recht naar de lift. Nabilla liet zich van haar meest kordate kant zien, en vroeg meteen om een selfie. Maar de kennis van Nabilla die de foto zou trekken, vond van pure emotie – of omdat haar gsm ook te zeer onder de indruk was – het juiste knopje niet meteen. Weg was de kans.

Nabila had die ochtend net als haar collega’s ook al een andere zware beproeving moeten doorstaan. Om vijf uur ’s ochtends ging het brandalarm van het hotel af. Nabila, Bart, Caroline Bastiaens en Claude Marinower hadden de keuze: ofwel in hun kleren schieten en braaf naar beneden gaan, ofwel doof worden van het geluid dat door merg en been ging. Toen ze – sommigen nog in pyjama - eenmaal naar beneden gestrompeld waren, bleek het om loos alarm te gaan. Maar het brandalarm kon niet worden afgezet. Technisch simpelweg onmogelijk. Even leek er beterschap op komst. De hotelgasten mochten van de veiligheidsagenten terug naar hun geliefde bed gaan. Maar eens in de hotelkamer aangekomen, ging het alarm terug af. Tot zeven uur ’s ochtends. Op dat uur begon de eerste zakenmeeting van het Antwerpse stadsbestuur. Met kleine oogjes en fluitende oren. Het leven kan hard zijn. Wees dus een beetje vriendelijk als u Bart, Nabila of de andere schepenen nog eens tegenkomt. Ze hebben heel wat moeten doorstaan om Canadese investeringen naar Antwerpen te krijgen.