Het kalfje - een Schotse hooglander - werd geboren op een regenachtige dag ergens op de flank van een berg die bij een boerderij hoort in de Amerikaanse staat North Carolina. Omdat de stier - die Baby James werd gedoopt door zijn eigenaars - een enorm groot kalfje was, werd er gevreesd dat hij tijdens zijn geboorte zuurstoftekort had gehad, waardoor hij hersenschade kon hebben opgelopen. Tot overmaat van ramp wist zijn mama niet goed hoe ze haar baby moest voederen en waren de spenen van de uier te groot voor de mond van het kleine koetje.

“Na enkele uren wisten we dat hij het niet zou overleven zonder onze hulp”, aldus boerin Emily van de Happy Hens and Higlands Farm in Burnsville. “Hij was toen al erg verzwakt en kon amper zelfstandig op zijn poten staan.” Emily en haar echtgenoot namen Baby James in huis en gaven hem te eten met een spuitje voor meer dan twee weken omdat hij niet wist hoe hij van een flesje moest drinken. Omdat het kalfje echter geen moedermelk kreeg, was zijn immuunsysteem niet erg sterk en moest het onfortuinlijke dier regelmatig vechten tegen infecties en ziektes.

“Na een maand dachten we dat hij het zou halen”, vertelt Emily op de blog van haar boerderij. “Hij kon eindelijk van een fles drinken en leek erg energiek en actief.” De navel van het kalfje was echter onvoldoende toegegroeid, waardoor er urine was ingekomen en er een infectie was ontstaan. Het jonge dier moest een levensreddende operatie krijgen, maar eens onder het mes, ontdekte de dierenarts dat de navelstreng was geïnfecteerd, waardoor hij een abces op zijn lever had gekregen. De navelstreng kon ook elk moment barsten en het bloed van het kalfje vergiftigen, en kon niet worden verwijderd omdat het te gevaarlijk werd.

Wil om te leven

“De dokter raadde ons aan om Baby James te laten inslapen, omdat hij enorm veel pijn leed en een trage dood zou sterven”, aldus zijn eigenares, die de hoop nog niet wilde opgeven. “Hij had al zo hard gevochten, we wilden alles proberen om hem alsnog te redden.” Het kalfje was in levensgevaar, maar bleef dartel door de weide rennen en spelen met zijn adoptiefamilie: de honden die hem als een soortgenoot in hun groep hadden opgenomen.

“Onze honden adopteerden James zodra hij bij ons in huis was, en namen de taken van zijn moeder over. Ze koesterden hem en wasten hem. Hun liefde en acceptatie gaven hem de wil om te leven”, vertelt Emily. Intussen vond de dierenarts toch een manier om het kalfje te helpen en na enkele onzekere maanden, raakt Baby James er eindelijk bovenop, al moet hij wel nog elke dag medische zorgen krijgen en is hij de vele spuitjes al beu. Door de talloze operaties ontwikkelde het dier ook een hernia, maar Emily hoopt dat alles binnenkort goed komt.

Herintroductie bij de kudde

Toen het kalfje iets beter was, ondernamen Emily en haar echtgenoot een poging om hem weer bij zijn soortgenoten te laten leven. “De rest van de kudde vond echter dat hij maar een vreemde eend in de bijt was en pestten of negeerden hem. We weten dat hij zijn hondachtige vrienden snel zal ontgroeien, maar willen toch vriendjes vinden voor hem.” Emily ging op zoek naar andere weeskalfjes en vond twee speelkameraadjes voor Baby James. “Little Girl en Judith accepteerden James in een mum van tijd, hoewel hij regelmatig rare kostuums draagt. Maar het trio is nu al onafscheidelijk.”

Emily hoopt nu dat alle operaties die het dier nog moet ondergaan goed verlopen en wenst dat Baby James ooit een ‘normaal’ leven zal kunnen leiden. “Althans een zo normaal mogelijk leven voor een wereldberoemde stier die werd opgevoed met een flesje, denkt dat hij een hond is en zich regelmatig verkleedt”, lacht Emily. “Maar dit klein kereltje heeft al zo veel mensen geraakt en is een rasechte vechter!”