Misschien was het provocerend om met een soort van Koerdische campagnebus door een Turkse buurt te rijden, maar dat blijft perfect legaal en zou moeten kunnen zonder incidenten. Volgens de eerste berichten hadden de Koerden echter speciaal een omweg gemaakt, op weg naar een evenement rond Öcalan, om te tergen en uit te dagen – en dat kan ook de bedoeling niet zijn.

Na de feiten bleef het nog lang onrustig. Een Turkse vlag werd geheven en weer verwijderd op last van de politie, wat gebeurde onder luid protest.

Het is voor het eerst dat het met beide bevolkingsgroepen in Antwerpen tot zo’n grootschalig incident komt. Het kan ook maar beter hierbij blijven.

Vertegenwoordigers van de Koerdische gemeenschap zelf schatten dat er in Antwerpen zeven- tot tienduizend Koerden wonen (in heel België 35.000 tot 50.000). Het gaat om schattingen, want het verdriet van de Koerden is dat ze verschillende nationaliteiten kunnen hebben – Turks, Syrisch, Irakees of Iranees, maar nooit de Koerdische.

Volgens de Turkse consul-generaal in Antwerpen wonen er hier meer dan twintigduizend mensen met Turkse nationaliteit. Volgens hun staatshoofd Erdogan is de Koerdische afscheidingspartij PKK een zuiver terroristische beweging. Erdogan heeft van de zuiveringen na de mislukte staatsgreep ook gebruikgemaakt om de Koerden nog harder aan te pakken. Velen van hen zitten in de gevangenis. Of er altijd een correct proces is geweest, is zeer de vraag.

Dat de Irakese Koerden na een referendum in september de onafhankelijkheid hebben uitgeroepen, heeft de temperatuur nog meer doen oplopen.

Het laatste wat je dan wil is dat die spanningen in de straten van Antwerpen tot ontploffing komen.

Dat vermijden mag niet alleen een taak zijn voor de politie en het stadsbestuur. De leidende figuren van beide gemeenschappen moeten op niet mis te verstane wijze hun verantwoordelijkheid nemen.

De situatie van de Koerden is nog een stuk beroerder dan die van de Catalanen. Ze worden met geweld onderdrukt, ze zijn direct betrokken bij de oorlogen in Syrië en Irak en ze hebben in de strijd tegen IS hun tol betaald. Ze kunnen ook niet terugvallen op een bloeiende economie en leven vaak in primitieve omstandigheden. Hoe groot het begrip daarvoor ook moet zijn, de regels van de democratie en vreedzaamheid moeten ze volgen zoals iedereen, mét inbegrip van hun tegenstanders vrijdagmiddag.