Sombere krantencommentaren over Catalonië: "De vreedzame uitwegen raken stilaan uitgeput"

"Nu de institutionele atoombom ontploft is, blijft het bang afwachten wat het effect van de fall-out is", schrijft Bart Brinckman in De Standaard. "Spanje beleeft de zwaarste crisis sinds het verdwijnen van de fascis­tische dictatuur in 1978."

"De piepjonge republiek Catalonië heeft veel weg van een prematuurtje. Juridisch blijft de hele constructie op drijfzand gebouwd. Het voormalige moederland wil geen duimbreed toegeven. Ook internationaal heeft de Catalaanse premier Carles Puigdemont niet bepaald veel vrienden. Geen enkele Europese lidstaat voelt zich aangesproken om Catalonië te erkennen. Meer zelfs, net als de Europese Unie kiezen ze partij voor Madrid. Ook de VS willen er hun handen niet aan branden."

Volgens Brinckman hebben de Spaanse en de Catalaanse leiders er allebei een zootje van gemaakt. Hij roept Europa op om niet langer weg te kijken en hoopt dat nieuwe verkiezingen een uitweg kunnen bieden.

Bart Eeckhout heeft het in De Morgen over een "mars der dwaasheid". Dat is een verwijzing naar historica Barbara Tuchman en doelt op "een neiging van bestuurders om zichzelf, elkaar en de hele samenleving in de dieperik te storten."

"De vreedzame uitwegen uit dit absurde, maar gevaarlijke conflict raken stilaan uitgeput. De meest zindelijke oplossing is dat alle Catalaanse burgers zich alsnog aan de stembus voor of tegen onafhankelijkheid mogen uitspreken. Dat vergt het verstand van de separatisten om hun mandaat in de handen van de kiezer te leggen en het verstand van de rest van Spanje om dit democratische proces te respecteren. Aan verstand is er de voorbije tijd geen overschot geweest in Spanje. Het is nooit te laat om erop te hopen. Bidden mag ook."

Dieter Dujardin heeft het in Het Laatste Nieuws over de voorzichtige reacties bij de N-VA. "Geert Bourgeois (N-VA) - verdedigende middenvelder bij FC Barcelona in het diepst van zijn gedachten - zal de onafhankelijke republiek Catalonië niet erkennen. Hoe graag hij dat ook zou willen, het verwelkomen van nieuwe naties is een bevoegdheid van de federale regering, zei de Vlaamse minister-president met een monkellachje. "Leve de Belgische staatsstructuur", zei hij er nog net niet bij.'

"Alle gekheid op een stokje mogen we hopen dat het in Spanje ook goedkomt. Dat de koppigaards in Madrid en Barcelona hetzelfde pragmatisme aan de dag leggen als de nationalisten bij ons. En eindelijk de dialoog verkiezen boven een infernaal electoraal opbod dat in geweld dreigt uit te monden. "

"Geen uitweg meer." Dat schrijft Jean Vanempten in De Tijd. "Het zal van beide zijden grote koelbloedigheid vergen om het conflict niet in een geweldspiraal te laten ontaarden. Met wat de afgelopen weken is gebeurd, zijn de wonden aan de twee kanten diep."

"Beide partijen, gedreven door hun eigen logica, hebben elk voor de nucleaire optie gekozen. De politieke oorlog is totaal. En ook de uitwegen lijken afgesloten. Want wie heeft in dit conflict nog de autoriteit om beide partijen tot de orde te roepen en aan de onderhandelingstafel te zetten? Niemand. Dat maakt dit conflict uitzichtloos."

Pieter Lesaffer van Het Nieuwsblad vindt het opvallend hoeveel steun de Catalaanse vrijheidsstrijder Carles Puigdemont in Vlaanderen krijgt. "Hij heeft het imago van David tegen Goliath, of Asterix tegen de Romeinen. Vooral valt het op omdat die lof ook komt van mensen die tegelijk hun neus ophalen voor het Vlaamse separatisme in eigen land. Nochtans zijn Vlaanderen en Catalonië twee vergelijkbare regio's."

Lesaffer vraagt zich af wat de reactie zou zijn als Geert Bourgeois (N-VA), de Vlaamse minister-president, zou doen wat Puigdemont doet. "Stel dat hij frontaal zou ingaan tegen de grondwet en alle andere mogelijke wettelijke bezwaren, en een onwettig referendum zou organiseren, daarbij de vragen en zorgen van alle andere regeringen van dit land straal negerend, en dat hij als kers op de taart van op het balkon van zijn ambtswoning aan het Martelaarsplein in Brussel de onafhankelijkheid van Vlaanderen zou uitroepen. Is Bourgeois dan evenveel Asterix als Puigdemont vandaag?"

In Het Belang van Limburg vraagt Marc Van de Weijer zich af hoe Spanje en Catalonië zonder blijvende schade uit de val kunnen ontsnappen. "Maar wat we wel weten: emotie en wrok moeten aan beide zijden plaatsruimen voor zakelijkheid, wederzijds respect en luisterbereidheid. Met vlaggengezwaai zal Cataloniës tweede republiek niet veel langer duren dan de eerste. En zal ook Spanjes democratie veel van haar aanzien verliezen."