De Spaanse premier Rajoy laat begaan. Het meest onwaarschijnlijke scenario. In dat geval voert de Catalaanse regering uit wat het parlement samen met de onafhankelijkheid heeft gestemd. Namelijk een procedure die in verschillende stappen naar die onafhankelijkheid leidt, onder meer met de aanduiding van een nieuw bestuur en verkiezingen voor het Catalaanse nationale parlement.

Er komt een of andere vorm van bemiddeling. De meest logische bemiddelaar zou de Europese Unie zijn, maar die is voorlopig niet geneigd. Europa beschouwt het conflict als “een interne kwestie”. Een Europese bemiddeling is ook alleen mogelijk als Spanje dat vraagt. Het ziet er niet naar uit dat premier Rajoy dat snel zal doen.

De “softe” uitvoering van artikel 155. Het Spaanse parlement heeft nu wel beslist dat Madrid de controle over de Catalaanse deelstaat overneemt, maar ze kan dat proberen te bereiken via dialoog en bemiddeling. Voorlopig een naïeve gedachte, aangezien het conflict muurvast zit.

De harde uitvoering van artikel 155. “De rechtsstaat zal de wettelijkheid in Catalonië herstellen”, zoals premier Rajoy het gisteren verwoordde. Dat zou kunnen betekenen dat de centrale overheid in Madrid de regering, het politiekorps en andere Catalaanse overheidsdiensten overneemt, desnoods met geweld.

Madrid roept de noodtoestand uit. Daarmee zou premier Rajoy nog een stap verder gaan dan het befaamde artikel 155. Die noodtoestand is wettelijk mogelijk via een ander artikel van de Spaanse grondwet: artikel 116. Dat is een echte bezetting. Dan neemt het leger Barcelona en de rest van de regio over.

Het conflict blijft vastzitten in de patstelling van vandaag. Er komt geen afkoeling, maar ook geen verdere escalatie. Beide partijen houden het op dreigementen. Ze belanden in een schaduwgevecht, maar in de feiten verandert er zo goed als niks: Catalonië blijft gewoon een Spaanse deelstaat. Het wordt een bevroren conflict, dat jarenlang blijft sluimeren.