"Ik zou niet geneigd zijn met hem een pint te gaan drinken"
Het beeld combineert de gestalte van de jonge dichter met het hoofd (in marmer) van de oudere en wat weemoedige De Coninck die uitkijkt over de dierentuin. De initiatiefnemers (de erven van de overleden dichter, het District Antwerpen, de Zoo en het Vlaams Agentschap Onroerend Erfgoed) zijn alvast enthousiast. Schrijfster Kristien Hemmerechts, de weduwe van de Coninck, beseft dat het beeld wel voor wat controverse zou kunnen zorgen, maar zegt dat het perfect past bij Hermans poëzie: “Tegelijkertijd krachtig en broos.”
Heel wat mensen vinden het standbeeld echter maar niets. Op sociale media variëren de commentaren van ongewoon tot ronduit lelijk. "De Coninck lijkt wel een buitenaards wezen” is een vaak gehoorde opmerking. “Een etalagepop van C&A, net voor de nieuwe wintercollectie er op wordt losgelaten” verscheen op Facebook.
"Ik heb Herman zelden zo streng gezien"
Peter Jacobs, redacteur bij De Standaard, schreef vanochtend dat hij weer een beetje banger geworden is van de Zoo nu. "Nooit verwacht dat je van zo'n aimabele dichter zo'n schreeuwlelijk beeld kon maken."
Ook voormalig Humo-hoofdredacteur Guy Mortier en journalist Piet Piryns staken in Gazet van Antwerpen hun verrassing niet onder stoelen of banken. “Ik heb Herman zelden zo streng gezien”, vond Mortier. Piryns ging nog verder: “Ik ken die man niet. Ik mis zijn sigaret. En ik zou ook niet geneigd zijn met hem een pint te gaan pakken.”
Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Willem van Zadelhoff, de Nederlandse dichter en schrijver die ooit de Herman De Coninck-poëzieprijs won, en zich dus betrokken partij voelt. In "De wereld vandaag" op Radio 1 noemt hij het standbeeld “een gedrocht”.
"Een standbeeld is niet meer van deze tijd"
“Maar eigenlijk gaat het zelfs niet over of het nu mooi of lelijk is”, vervolgt hij. “Een standbeeld is niet meer van deze tijd. Ik heb hetzelfde probleem bij alle standbeelden van literaire helden. Een mooi voorbeeld is het standbeeld van Willem Elsschot in Antwerpen. Het standbeeld zelf is meestal bedekt onder de duivenpoep, maar daarachter, op een wand van het OCMW, staat een tekst van Ramsey Nasr toen hij nog stadsdichter was. Dat is een veel sterker beeld, daarmee bewijs je de poëzie en de literatuur in het algemeen een veel grotere dienst.”
Kris Vanmarsenille, hoofdredacteur van Gazet van Antwerpen, zit op dezelfde lijn. “We geven sneller standbeelden aan schrijvers dan dat we ze aandacht geven in het onderwijs. Onze grote schrijvers worden alsmaar minder gelezen door jongeren. Misschien moeten we meer doen dan alleen maar standbeelden installeren, en er wat meer aandacht aan besteden in het onderwijs. Zoals Herman De Coninck ooit zelf zei: de lessen literatuur moet je niet kennen voor het examen, maar voor het leven.”