Eén op 50.000. Zo weinig kans hebben patiënten die een stamceltransplantatie moeten ondergaan om een gepaste donor te vinden. Het lijkt een loterij, maar dankzij vrijwilligers die zich registreren, is er af en toe toch een match. Zoals dankzij Elke Verbesselt (38). Een paar jaar geleden keek ze naar een reportage over een papa die een oproep deed voor zijn doodzieke dochtertje. Elke besliste meteen om zich te registreren. “Daarna bleef het een tijdlang stil”, vertelt de zorgkundige. “Tot ik vorig jaar plots een telefoontje kreeg.”

Vanuit het UZA melden ze dat er een match is met een doodzieke Fransman. Elke twijfelt geen seconde. Bij het laatste contact beloven ze haar op de hoogte te houden over het verdere verloop. “Vorige week kreeg ik een telefoontje, aan de opgewekte stem wist ik meteen dat het goed nieuws was. De man leefde nog, dankzij mijn stamcellen. Ik was zo blij!"

Met haar verhaal wil Elke anderen vooral stimuleren om zich als stamceldonor te registreren bij het Rode Kruis. “Het kost je amper moeite”, zegt Elke. “De kans dat je opgeroepen wordt, is ontzettend klein. En als er dan toch een match is, dan doe je iets levensbelangrijks. Ik ben heel blij dat ik dit heb kunnen doen. Maar voor de goede orde: noem mij niet de held van dit verhaal. De helden zijn de mensen die elke dag opnieuw een dappere strijd voeren voor hun gezondheid.”

Lees woensdag het hele verhaal in Gazet van Antwerpen - editie Mechelen